Asclepia común (Lactarius trivialis)
- División: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Subdivisión: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Clase: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Subclase: Incertae sedis (de posición incerta)
- Orde: Russulales (Russulovye)
- Familia: Russulaceae (Russula)
- Xénero: Lactarius (Lácteo)
- tipo: Lactarius trivialis (Gladysh)
Sombreiro de leite:
Bastante grande, de 7-15 cm de diámetro, en cogomelos novos de forma compacta "en forma de roda", con bordos fortemente encogidos, sen pelo e cunha depresión no centro; despois vaise abrindo pouco a pouco, pasando por todas as etapas, ata a forma de funil. A cor é cambiante, desde marrón (En cogomelos novos) ou gris chumbo ata gris claro, case lila ou mesmo lila. Os círculos concéntricos están débilmente desenvolvidos, principalmente nunha fase inicial de desenvolvemento; a superficie é lisa, en tempo húmido vólvese facilmente mucosa e pegajosa. A carne do sombreiro é amarelada, grosa, quebradiza; o zume lácteo é branco, cáustico, pouco abundante, lixeiramente verde no aire. O cheiro está practicamente ausente.
Rexistros:
Crema pálido, lixeiramente descendente, bastante frecuente; coa idade, poden cubrirse de manchas amareladas por filtración de zume leitoso.
Esporas en po:
Amarelo claro.
Pata de leite:
Cilíndrico, de moi diferentes alturas, segundo as condicións de crecemento (de 5 a 15 cm, aínda que, como se di, "se aterra"), de 1-3 cm de grosor, de cor semellante a un sombreiro, pero máis claro. Xa nos cogomelos novos fórmase unha cavidade característica no talo, bastante limpa, que só se expande a medida que crece.
Espallamento:
O leite común atópase desde mediados de xullo ata finais de setembro en bosques de varios tipos, formando micorrizas, aparentemente con bidueiros, abetos ou piñeiros; prefire lugares húmidos e musgosos onde pode aparecer en cantidade significativa.
Especies semellantes:
A pesar da riqueza da gama de cores, o leite común é un cogomelo bastante recoñecible: as condicións de crecemento non permiten que se confunda coa serushka (Lactarius flexuosus) e o seu gran tamaño, a invariancia da cor (o zume leitoso lixeiramente verdoso non conta. ) e a ausencia dun cheiro forte distinguen Un leiteiro trivial de moitos pequenos lácteos, lilas e que desprenden aromas inesperados.
Comestibilidade:
Os do norte considérano moi decente cogomelo comestible, is somehow less known here, although in vain: in salting it ferments faster than its “hard-meat” relatives, very soon acquiring that indescribable sour taste, for which people deify salting.