NB Nordman
Se te cargaches de comida, Ć©rguese da mesa e descansa. Sirach 31, 24.
āMoitas veces me preguntan oralmente e por escrito, como comemos feno e herbas? MastigĆ”molas na casa, no posto ou no prado, e canto exactamente? Moitos toman esta comida como unha broma, burlan dela, e a algĆŗns ata lles resulta ofensivo, como se lle ofrece comida que ata agora sĆ³ comĆan os animais!ā. Con estas palabras, en 1912, no teatro popular Prometheus de Kuokkala (unha vila de vacaciĆ³ns situada no Golfo de Finlandia, a 40 km ao noroeste de San Petersburgo; hoxe Repino), Natalya Borisovna Nordman comezou a sĆŗa conferencia sobre nutriciĆ³n e tratamento con remedios naturais. .
NB Nordman, segundo a opiniĆ³n unĆ”nime de varios crĆticos, foi unha das mulleres mĆ”is encantadoras de principios do sĆ©culo XX. Convertida na esposa de IE Repin en 1900, ata a sĆŗa morte en 1914, foi un obxecto favorito de atenciĆ³n, en primeiro lugar, da prensa amarela, polo seu vexetariano e as sĆŗas outras ideas excĆ©ntricas.
MĆ”is tarde, baixo o dominio soviĆ©tico, o seu nome foi silenciado. KI Chukovsky, que coƱeceu de preto a NB Nordman desde 1907 e escribiu un obituario na sĆŗa memoria, dedicoulle varias pĆ”xinas nos seus ensaios sobre contemporĆ”neos Das memorias publicadas sĆ³ en 1959, despois do comezo do ādesxeoā. En 1948, o crĆtico de arte IS Zilberstein expresou a opiniĆ³n de que ese perĆodo da vida de IE Repin, que foi identificado por NB Nordman, aĆnda estĆ” Ć” espera do seu investigador (cf. arriba con. yy). En 1997 o artigo de Darra Goldstein Is Hay only for Horses? Aspectos destacados do vexetarianismo ruso no cambio de sĆ©culo, dedicado na sĆŗa maiorĆa Ć” muller de Repin: porĆ©n, o retrato literario de Nordman, precedido dun bosquexo bastante incompleto e impreciso da historia do vexetarianismo ruso, dificilmente lle fai xustiza. EntĆ³n, D. Goldstein detĆ©rase principalmente nas caracterĆsticas "fumadas" daqueles proxectos de reforma que propuxo Nordman; a sĆŗa arte culinaria tamĆ©n recibe unha detallada cobertura, que probablemente se deba Ć” temĆ”tica da colecciĆ³n na que se publicou este artigo. A reacciĆ³n da crĆtica non se fixo esperar; unha das recensiĆ³ns dicĆa: O artigo de Goldstein mostra o āperigoso que Ć© identificar todo un movemento cun individuo <...> Os futuros investigadores do vexetarianismo ruso farĆan ben en analizar as circunstancias nas que se orixinou e as dificultades Ć”s que tivo que enfrontarse. , e despois trata aos seus apĆ³stolos".
NB Nordman fai unha valoraciĆ³n mĆ”is obxectiva de NB Nordman no seu libro sobre consellos e pautas de comportamento rusos desde a Ć©poca de Catalina II: āE aĆnda asĆ, a sĆŗa breve pero enĆ©rxica existencia deulle a oportunidade de familiarizarse coas ideoloxĆas e os debates mĆ”is populares de ese tempo, do feminismo ao benestar animal, do āproblema do criadoā Ć” procura da hixiene e da superaciĆ³n persoalā.
NB Nordman (pseudĆ³nimo de escritor ā Severova) naceu en 1863 en Helsingfors (Helsinki) no seo da familia dun almirante ruso de orixe sueca e dunha nobre rusa; Natalya Borisovna sempre estivo orgullosa da sĆŗa orixe finlandesa e gustĆ”balle chamarse a si mesma "muller finlandesa libre". A pesar de que foi bautizada segundo o rito luterano, o propio Alexandre II converteuse no seu padriƱo; ela xustificou unha das sĆŗas ideas favoritas posteriores, a saber, a "emancipaciĆ³n dos criados" mediante a simplificaciĆ³n do traballo na cociƱa e o sistema de "autoaxuda" na mesa (anticipĆ”ndose ao "autoservizo") de hoxe, xustificou: non menos importante, pola memoria do āTsar-Liberadorā, que por decreto do 19 de febreiro de 1861 aboliu a servidume. NB Nordman recibiu unha excelente educaciĆ³n na casa, as fontes mencionan catro ou seis idiomas que falaba; estudou mĆŗsica, modelismo, debuxo e fotografĆa. Mesmo de nena, Natasha, ao parecer, sufriu moito a distancia que existĆa entre os fillos e os pais na alta nobreza, porque o coidado e a educaciĆ³n dos nenos eran proporcionados a babĆ”s, criadas e damas de compaƱĆa. O seu breve ensaio autobiogrĆ”fico Maman (1909), unha das mellores historias infantĆs da literatura rusa, transmite de xeito incrible vĆvido o impacto que as circunstancias sociais que privan a un neno do amor materno poden ter na alma dun neno. Este texto parece ser a clave da radicalidade da protesta social e do rexeitamento de moitas normas de comportamento que determinaron o seu camiƱo vital.
Na procura da independencia e da actividade social Ćŗtil, en 1884, con vinte anos, marcha un ano aos Estados Unidos, onde traballa nunha granxa. Despois de regresar de AmĆ©rica, NB Nordman xogou no escenario afeccionado en Moscova. Naquela Ć©poca, vivĆa coa sĆŗa amiga Ćntima, a princesa MK Tenisheva, "nunha atmosfera de pintura e mĆŗsica", era afeccionada Ć” "danza de ballet, Italia, a fotografĆa, a arte dramĆ”tica, a psicofisioloxĆa e a economĆa polĆtica". No teatro de Moscova "Paradise" Nordman coƱeceu a un mozo comerciante Alekseev - foi entĆ³n cando tomou o pseudĆ³nimo Stanislavsky, e en 1898 converteuse no fundador do Teatro de Arte de Moscova. O director Alexander Filippovich Fedotov (1841-1895) prometeulle "un gran futuro como actriz de cĆ³mic", que se pode ler no seu libro "PĆ”xinas Ćntimas" (1910). Despois de que a uniĆ³n de IE Repin e EN Zvantseva estivese completamente alterada, Nordman contraeu un matrimonio civil con el. En 1900, visitaron xuntos a ExposiciĆ³n Mundial de ParĆs, e logo foron de viaxe a Italia. IE Repin pintou varios retratos da sĆŗa muller, entre eles ā un retrato na beira do lago Zell āNB Nordman cun gorro tirolĆ©sā (yy ill.), ā o retrato favorito de Repin da sĆŗa muller. En 1905 viaxaron de novo a Italia; de camiƱo, en Cracovia, Repin pinta outro retrato da sĆŗa muller; a sĆŗa seguinte viaxe a Italia, esta vez Ć” exposiciĆ³n internacional de TurĆn e despois a Roma, tivo lugar en 1911.
NB Nordman morreu en xuƱo de 1914 en Orselino, preto de Locarno, dunha tuberculose da garganta 13; O 26 de maio de 1989 instalouse unha placa conmemorativa no cemiterio local coa inscriciĆ³n "escritor e compaƱeiro de vida do gran artista ruso Ilya Repin" (ill. 14 aa). Esta Ćŗltima dedicoulle unha patĆ©tica necrolĆ³xica, publicada no Vegetarian Herald. Durante eses quince anos en que foi testemuƱa prĆ³xima das sĆŗas actividades, non deixou de sorprender a sĆŗa āfestĆn vitalā, o seu optimismo, a riqueza de ideas e a valentĆa. Os āPenatesā, a sĆŗa casa en Kuokkala, serviron durante case dez anos como universidade pĆŗblica, destinada ao pĆŗblico mĆ”is diverso; aquĆ impartĆronse charlas sobre todo tipo de temas: āNon, non a esquecerĆ”s; canto mĆ”is lonxe, mĆ”is xente se familiarizarĆ” coas sĆŗas inesquecibles obras literarias.
Nas sĆŗas memorias, KI Chukovsky defende a NB Nordman dos ataques da prensa rusa: "Deixa que o seu sermĆ³n fose Ć”s veces demasiado excĆ©ntrico, parecĆa un capricho, un capricho - esta mesma paixĆ³n, imprudencia, disposiciĆ³n para todo tipo de sacrificio tocou e encantou. ela. E mirando con atenciĆ³n, vĆas nas sĆŗas peculiaridades moitas cousas serias, sensatas. O vexetarianismo ruso, segundo Chukovsky, perdeu nel o seu maior apĆ³stolo. "TiƱa un talento enorme para calquera tipo de propaganda. Como admiraba as sufraxistas! A sĆŗa predicaciĆ³n da cooperaciĆ³n marcou o inicio dunha tenda cooperativa de consumo en Kuokkale; fundou unha biblioteca; ela ocupaba moito a escola; ela arranxou un teatro popular; ela axudou a refuxios vexetarianos, todos coa mesma paixĆ³n devoradora. Todas as sĆŗas ideas eran democrĆ”ticas". Chukovsky instoulle en balde a esquecerse das reformas e escribir novelas, comedias e historias. "Cando me atopei coa sĆŗa historia The Runaway in Niva, quedei abraiado coa sĆŗa habilidade inesperada: un debuxo tan enĆ©rxico, cores tan verdadeiras e atrevidas. No seu libro PĆ”xinas Ćntimas hai moitas pasaxes encantadoras sobre o escultor Trubetskoy, sobre varios artistas de Moscova. Lembro con que admiraciĆ³n os escritores (entre os que habĆa moi grandes) escoitaban a sĆŗa comedia Nenos nos Penates. TiƱa un ollo moi atento, dominaba a habilidade do diĆ”logo e moitas pĆ”xinas dos seus libros son autĆ©nticas obras de arte. PoderĆa escribir con seguridade volume tras volume, como outras mulleres escritoras. Pero foi atraĆda por algĆŗn tipo de negocio, por algĆŗn tipo de traballo, onde, ademais do acoso e os abusos, non atopou nada ata a tumba.
Para rastrexar o destino do vexetarianismo ruso no contexto xeral da cultura rusa, Ʃ necesario deterse con mƔis detalle na figura de NB Nordman.
Sendo unha reformadora de espĆrito, puxo as transformaciĆ³ns (en varios campos) na base das sĆŗas aspiraciĆ³ns de vida, e a nutriciĆ³n -no seu sentido mĆ”is amplo- foi fundamental para ela. O papel decisivo na transiciĆ³n a un estilo de vida vexetariano no caso de Nordman foi obviamente desempeƱado polo coƱecemento de Repin, quen, xa en 1891, baixo a influencia de LeĆ³n Tolstoi, comezou a ser vexetariano Ć”s veces. Pero se para Repin os aspectos hixiĆ©nicos e a boa saĆŗde estaban en primeiro plano, entĆ³n para Nordman os motivos Ć©ticos e sociais pronto se converteron nos mĆ”is significativos. En 1913, no folleto The Testaments of Paradise, escribiu: "Para a miƱa vergoƱa, debo confesar que non cheguei Ć” idea do vexetarianismo por medios morais, senĆ³n por sufrimento fĆsico. Aos corenta anos [iee ao redor de 1900 ā PB] xa estaba medio lisiado. Nordman non sĆ³ estudou os traballos dos doutores H. Lamann e L. Pasco, coƱecidos por Repin, senĆ³n que tamĆ©n promoveu a hidroterapia Kneipp, e tamĆ©n defendeu a simplificaciĆ³n e a vida prĆ³xima Ć” natureza. Debido ao seu amor incondicional polos animais, rexeitou o vexetarianismo lacto-ovo: tamĆ©n "significa vivir de asasinato e roubo". TamĆ©n rexeitou os ovos, a manteiga, o leite e mesmo o mel e, polo tanto, na terminoloxĆa actual -como, en principio, Tolstoi- era vegana (pero non crudista). Ć certo que nos seus testamentos do ParaĆso ofrece varias receitas para as ceas crudas, pero despois fai unha reserva de que sĆ³ se asumiu recentemente na preparaciĆ³n de tales pratos, aĆnda que non hai moita variedade no seu menĆŗ. Non obstante, nos Ćŗltimos anos da sĆŗa vida, Nordman esforzouse por adherirse a unha dieta de alimentos crus; en 1913 escribiu a I. Perper: "Como cru e sĆntome ben <...> O mĆ©rcores, cando tiƱamos a Babin, tiƱa a Ćŗltima palabra do vexetarianismo: todo para 30 persoas era cru, nin unha soa cousa cocida. Nordman presentou os seus experimentos ao pĆŗblico en xeral. O 25 de marzo de 1913, ela informou a I. Perper e Ć” sĆŗa muller de Penat:
"Ola, meus fermosos, Joseph e Esther.
Grazas polas tĆŗas cartas fermosas, sinceras e amables. Ć unha mĆ”goa que, por falta de tempo, teƱa que escribir menos do que me gustarĆa. Podo darche boas novas. Onte, no Instituto PsiconeurolĆ³xico, Ilya Efimovich leu "Sobre a mocidade", e eu: "A comida cruda, como a saĆŗde, a economĆa e a felicidade". Os alumnos pasaron unha semana enteira preparando pratos segundo o meu consello. Foron uns mil oĆntes, no intermedio deron tĆ© de feno, tĆ© de ortigas e bocadillos elaborados con purĆ© de olivas, raĆces e cogomelos de leite azafrĆ”n, despois da charla todos desprazĆ”ronse ao comedor, onde se lles ofreceu aos alumnos un prato de catro pratos. cea para seis copeques: avea mollada, chĆcharos mollados, vinagreta de raĆces crĆŗas e grans de trigo moĆdos que poden substituĆr o pan.
A pesar da desconfianza que sempre se trata ao comezo do meu sermĆ³n, acabou sendo que os talĆ³ns do pĆŗblico aĆnda lograron prender lume aos oĆntes, comeron un poud de avea mollada, un poud de chĆcharos e un nĆŗmero ilimitado de bocatas. . BebĆan feno [ie tĆ© de herbas. ā PB] e entrou nunha especie de estado de Ć”nimo elĆ©ctrico e especial, que, por suposto, foi facilitado pola presenza de Ilya Efimovich e as sĆŗas palabras, iluminadas polo amor polos mozos. O presidente do instituto VM Bekhterov [sic] e os profesores beberon tĆ© de feno e ortigas e comĆan todos os pratos con apetito. Incluso fomos filmados nese momento. Despois da conferencia, VM Bekhterov mostrounos o mĆ”is magnĆfico e rico en canto Ć” sĆŗa estrutura cientĆfica, o Instituto PsiconeurolĆ³xico e o Instituto Anti-Alcohol. Ese dĆa vimos moito cariƱo e moitas boas sensaciĆ³ns.
EnvĆoche o meu folleto recĆ©n publicado [Paradise Covenants]. Escribe a impresiĆ³n que causou en ti. Gustoume o teu Ćŗltimo nĆŗmero, sempre aguanto moitas cousas boas e Ćŗtiles. NĆ³s, grazas a Deus, somos vigorosos e sans, agora pasei por todas as etapas do vexetarianismo e sĆ³ predico alimentos crus.
VM Bekhterev (1857-1927), xunto co fisiĆ³logo IP Pavlov, Ć© o fundador da doutrina dos "reflexos condicionados". Ć moi coƱecido en Occidente como investigador dunha enfermidade como a rixidez da columna, hoxe chamada enfermidade de Bechterew (Morbus Bechterev). Bekhterev foi amigable co biĆ³logo e fisiĆ³logo prof. IR Tarkhanov (1846-1908), un dos editores do primeiro BoletĆn Vexetariano, tamĆ©n estivo prĆ³ximo a IE Repin, que en 1913 pintou o seu retrato (ill. 15 a.a.); en "Penates" Bekhterev leu un informe sobre a sĆŗa teorĆa da hipnose; en marzo de 1915 en Petrogrado, xunto con Repin, fixo presentaciĆ³ns sobre o tema "Tolstoi como artista e pensador".
O consumo de herbas ou "feno" -o tema da burla cĆ”ustica dos contemporĆ”neos rusos e da prensa da Ć©poca- non foi en absoluto un fenĆ³meno revolucionario. Nordmann, como outros reformadores rusos, adoptou o uso de herbas da Europa occidental, especialmente do movemento reformista alemĆ”n, incluĆdo o de G. Lamann. Moitas das herbas e cereais que Nordman recomendaba para tĆ©s e extractos (decocciĆ³ns) eran coƱecidas polas sĆŗas propiedades medicinais na antigĆ¼idade, desempeƱaban un papel na mitoloxĆa e cultivĆ”banse nos xardĆns dos mosteiros medievais. A abadesa Hildegarda de Bingen (1098-1178) describiunos nos seus escritos de ciencias naturais Physica e Causae et curae. Estas "mans dos deuses", como Ć”s veces se chamaban as herbas, son omnipresentes na medicina alternativa actual. Pero incluso a investigaciĆ³n farmacolĆ³xica moderna inclĆŗe nos seus programas o estudo de substancias bioloxicamente activas que se atopan nunha gran variedade de plantas.
O desconcerto da prensa rusa sobre as innovaciĆ³ns de NB Nordman lembra a sorpresa inxenua da prensa occidental, cando, en relaciĆ³n coa difusiĆ³n dos hĆ”bitos alimentarios vexetarianos e os primeiros Ć©xitos do tofu nos Estados Unidos, os xornalistas souberon que a soia, un dos as plantas cultivadas mĆ”is antigas, en China foi un produto alimenticio durante miles de anos.
Non obstante, hai que admitir que parte da prensa rusa tamĆ©n publicou crĆticas favorables aos discursos de NB Nordman. AsĆ, por exemplo, o 1 de agosto de 1912, Birzhevye Vedomosti publicou un informe do escritor II Yasinsky (Ā”era vexetariano!) Sobre a sĆŗa conferencia sobre o tema "Sobre o cofre mĆ”xico [Ć© dicir, sobre a cociƱa de cofre. ā PB] e sobre o que necesitan saber os pobres, gordos e ricosā; esta conferencia impartiuse con gran Ć©xito o pasado 30 de xullo no Teatro Prometeo. Posteriormente, Nordmann presentarĆ” unha "coceira" para facilitar e reducir o custo da cociƱa, xunto con outras exposiciĆ³ns, na ExposiciĆ³n Vexetariana de Moscova en 1913 e familiarizarĆ” ao pĆŗblico coas peculiaridades do uso de utensilios que almacenan calor: estas e outras reformas. proxectos que adoptou de Europa Occidental.
NB Nordman foi unha das primeiras defensoras dos dereitos das mulleres, a pesar de que en ocasiĆ³ns renegou das sufraxistas; A descriciĆ³n de Chukovsky neste sentido (ver arriba) Ć© bastante plausible. AsĆ, postulou o dereito da muller a esforzarse pola autorrealizaciĆ³n non sĆ³ a travĆ©s da maternidade. Por certo, ela mesma sobreviviu: a sĆŗa Ćŗnica filla Natasha morreu en 1897 Ć” idade de dĆŗas semanas. Na vida dunha muller, crĆa Nordman, deberĆa haber un lugar para outros intereses. Unha das sĆŗas aspiraciĆ³ns mĆ”is importantes era a āemancipaciĆ³n dos criadosā. O dono dos āPenatesā mesmo soƱaba con establecer lexislativamente unha xornada laboral de oito horas para as empregadas domĆ©sticas que traballaban 18 horas, e desexaba que a actitude dos āamoā cara aos criados cambiase en xeral, fose mĆ”is humana. Na ConversaciĆ³n entre a "dama do presente" e a "muller do futuro", exprĆ©sase unha demanda de que as mulleres da intelectualidade rusa loitasen non sĆ³ pola igualdade das mulleres do seu propio estrato social, senĆ³n tamĆ©n dos demais. estratos, por exemplo, mĆ”is dun millĆ³n de persoas de criadas en Rusia. Nordman estaba convencido de que "o vexetarianismo, que simplifica e facilita as preocupaciĆ³ns da vida, estĆ” intimamente relacionado co tema da emancipaciĆ³n dos servos".
O matrimonio de Nordman e Repin, que tiƱa 19 anos mĆ”is que a sĆŗa muller, por suposto, non estaba "sen nubes". A sĆŗa vida xuntos en 1907-1910 foi especialmente harmoniosa. Despois parecĆan inseparables, despois houbo crises.
Ambos eran personalidades brillantes e temperamentais, con toda a sĆŗa descarriada, complementĆ”ndose en moitos sentidos. Repin apreciaba a amplitude dos coƱecementos da sĆŗa muller e o seu talento literario; ela, pola sĆŗa banda, admiraba ao famoso artista: desde 1901 recompilaba toda a literatura sobre el, compilaba valiosos Ć”lbums con recortes de xornais. En moitos Ć”mbitos, conseguiron un proveitoso traballo conxunto.
Repin ilustrou algĆŗns dos textos literarios da sĆŗa muller. AsĆ, en 1900, escribiu nove acuarelas para o seu relato Fuxitivo, publicado en Niva; en 1901, publicouse unha ediciĆ³n separada desta historia baixo o tĆtulo Eta, e para a terceira ediciĆ³n (1912) Nordman creou outro tĆtulo: Aos ideais. Para o conto Cruz da maternidade. Diario secreto, publicado como un libro separado en 1904, Repin creou tres debuxos. Finalmente, o seu traballo Ć© o deseƱo da portada do libro de Nordman Intimate Pages (1910) (ill. 16 yy).
Ambos, Repin e Nordman, eran extremadamente laboriosos e cheos dunha sede de actividade. Ambos estaban prĆ³ximos Ć”s aspiraciĆ³ns sociais: a actividade social da sĆŗa muller, presuntamente, gustaba de Repin, pois de debaixo da sĆŗa pluma saĆron durante dĆ©cadas cadros famosos de orientaciĆ³n social no espĆrito dos Vagabundos.
Cando Repin se converteu nun membro do persoal da Vegetarian Review en 1911, NB Nordman tamĆ©n comezou a colaborar coa revista. Ela fixo todos os esforzos para axudar a VO cando o seu editor IO Perper pediu axuda en 1911 en relaciĆ³n coa difĆcil situaciĆ³n financeira da revista. Chamou e escribiu cartas para contratar subscritores, recorreu a Paolo Trubetskoy e Ć” actriz Lidia Borisovna Yavorskaya-Baryatynskaya para salvar esta revista "moi bonita". LeĆ³n Tolstoi, āasĆ escribiu ela o 28 de outubro de 1911ā, antes da sĆŗa morte, ācomo se bendiciseā ao editor da revista I. Perper.
En "Penates" NB Nordman introduciu unha distribuciĆ³n de tempo bastante estrita para numerosos invitados que querĆan visitar Repin. Isto deu orde Ć” sĆŗa vida creativa: āLevamos unha vida moi activa e estritamente distribuĆda por horas. Aceptamos exclusivamente os mĆ©rcores de 3 a 9. Ademais dos mĆ©rcores, aĆnda temos reuniĆ³ns dos nosos empresarios os domingosā. Os convidados sempre podĆan xantar āseguramente vexetarianosā na famosa mesa redonda, con outra mesa xiratoria con asas no medio, que permitĆa o autoservizo; D. Burliuk deixounos unha marabillosa descriciĆ³n de tal deleite.
A personalidade de NB Nordman e a importancia central do vexetarianismo no seu programa de vida mĆ³stranse mĆ”is claramente na sĆŗa colecciĆ³n de ensaios PĆ”xinas Ćntimas, que Ć© unha mestura peculiar de diferentes xĆ©neros. Xunto coa historia "Maman", tamĆ©n incluĆa descriciĆ³ns vivas en cartas de dĆŗas visitas a Tolstoi: a primeira, mĆ”is longa, do 21 ao 29 de setembro de 1907 (seis cartas a amigos, pp. 77-96), e a segunda, mĆ”is breve, en decembro de 1908 (pp. 130-140); estes ensaios conteƱen moitas conversas cos habitantes de Yasnaya Polyana. En forte contraste con elas estĆ”n as impresiĆ³ns (dez cartas) que recibiu Nordman mentres acompaƱaba a Repin Ć”s exposiciĆ³ns de Wanderers en Moscova (do 11 ao 16 de decembro de 1908 e en decembro de 1909). O ambiente que imperaba nas exposiciĆ³ns, as caracterĆsticas dos pintores VI Surikov, IS Ostroukhov e PV Kuznetsov, o escultor NA Andreev, bosquexos do seu estilo de vida; o escĆ”ndalo polo cadro de VE Makovsky āDespois do desastreā, confiscado pola policĆa; a historia do ensaio xeral de O inspector xeral que Stanislavski escenifica no Teatro de Arte de Moscova; todo isto quedou reflectido nos seus ensaios.
Xunto a isto, PĆ”xinas Ćntimas contĆ©n unha descriciĆ³n crĆtica dunha visita ao artista Vasnetsov, a quen Nordman considera demasiado "de dereitas" e "ortodoxo"; seguen mĆ”is historias sobre as visitas: en 1909 ā de LO Pasternak, un āautĆ©ntico xudeuā, que ādebuxa e escribe <...> sen parar Ć”s sĆŗas encantadoras dĆŗas nenasā; filĆ”ntropo Shchukin - hoxe a sĆŗa fabulosamente rica colecciĆ³n de pinturas do modernismo de Europa occidental adorna a ermida de San Petersburgo; asĆ como encontros con outros representantes hoxe menos coƱecidos da escena artĆstica rusa daquela. Finalmente, o libro inclĆŗe un esbozo sobre Paolo Trubetskoy, que xa se comentou anteriormente, asĆ como unha descriciĆ³n das "ReuniĆ³ns Populares Dominicales Cooperativas nos Penates".
Estes bosquexos literarios estĆ”n escritos cun bolĆgrafo; fragmentos de diĆ”logos inseridos con habilidade; numerosas informaciĆ³ns que transmiten o espĆrito daquel tempo; o que viu descrĆbese coherentemente Ć” luz das aspiraciĆ³ns sociais de NB Nordman, con crĆticas severas e ben dirixidas Ć” posiciĆ³n de desvantaxe da muller e dos estratos mĆ”is baixos da sociedade, coa demanda de simplificaciĆ³n, o rexeitamento de diversas convenciĆ³ns sociais e tabĆŗs. , con eloxios da vida da aldea preto da natureza, asĆ como da alimentaciĆ³n vexetariana.
Os libros de NB Nordman, que introducen ao lector nas reformas vitais que ela propĆ³n, foron publicados nunha modesta ediciĆ³n (cf .: The Testaments of Paradise ā sĆ³ 1000 exemplares) e hoxe son unha rareza. SĆ³ o Cookbook for the Starving (1911) publicouse en 10 exemplares; vendĆase como bolos quentes e esgotouse completamente en dous anos. Debido Ć” inaccesibilidade dos textos de NB Nordman, citarei varios fragmentos que conteƱen implĆcitamente requisitos que non son para nada necesarios seguir, pero que poden causar reflexiĆ³n.
"Moitas veces pensei en Moscova que na nosa vida hai moitas formas obsoletas das que debemos desfacernos canto antes. AquĆ, por exemplo, estĆ” o culto ao "invitado":
Algunha persoa modesta que vive tranquila, come pouco, non bebe nada, reunirase cos seus coƱecidos. E asĆ, en canto entrou na sĆŗa casa, debe deixar inmediatamente de ser o que Ć©. RecĆbeno con agarimo, moitas veces halagador, e con tanta prĆ©sa por darlle de comer canto antes, coma se estivese esgotado pola fame. DĆ©bese poƱer unha masa de alimentos comestibles na mesa para que o hĆ³spede non sĆ³ coma, senĆ³n que tamĆ©n vexa montaƱas de provisiones diante del. TerĆ” que tragar tantas variedades diferentes en detrimento da saĆŗde e do sentido comĆŗn que estĆ” seguro de antemĆ”n do trastorno de maƱƔ. En primeiro lugar, aperitivos. Canto mĆ”is importante sexa o convidado, mĆ”is picantes e velenosas serĆ”n as merendas. Moitas variedades diferentes, polo menos 10. Despois sopa con empanadas e catro pratos mĆ”is; o viƱo estĆ” obrigado a beber. Moitos protestan, din que o mĆ©dico o prohibiu, provoca palpitaciĆ³ns, desmaio. Nada axuda. Ć un hĆ³spede, algĆŗn tipo de estado fĆ³ra do tempo, do espazo e da lĆ³xica. Ao principio, Ć© positivamente difĆcil para el, e despois o seu estĆ³mago se expande e comeza a absorber todo o que se lle dĆ”, e ten dereito a porciĆ³ns, como un canĆbal. Despois de varios viƱos: sobremesa, cafĆ©, licor, froita, Ć”s veces impoƱerase un puro caro, fume e fume. E fuma, e a sĆŗa cabeza estĆ” completamente envelenada, xirando nunha especie de languidez insalubre. LevĆ”ntanse do xantar. Con motivo do convidado, comeu a casa enteira. Entran na sala de estar, o hĆ³spede certamente debe ter sede. PrĆ©sa, apura, seltzer. En canto bebeu, ofrĆ©cense doces ou chocolate, e alĆ levan tĆ© para beber con petiscos frĆos. O hĆ³spede, xa vedes, perdeu a razĆ³n por completo e estĆ” encantado, cando Ć” unha da madrugada chega por fin Ć” casa e cae inconsciente na sĆŗa cama.
Ć sĆŗa vez, cando os hĆ³spedes se reĆŗnen nesta persoa modesta e tranquila, estĆ” fĆ³ra de si. Xa o dĆa anterior andaban as compras, toda a casa estaba en pĆ©, os criados eran regaƱados e golpeados, todo estaba patas arriba, fritiban, cocĆan ao vapor, coma se estivesen a esperar indios famentos. Ademais, todas as mentiras da vida aparecen nestas preparaciĆ³ns - os hĆ³spedes importantes teƱen dereito a unha preparaciĆ³n, un prato, vasos e roupa de cama, hĆ³spedes medios - todo tamĆ©n Ć© normal, e os pobres estĆ”n empeorando e, o mĆ”is importante, mĆ”is pequenos. AĆnda que estes son os Ćŗnicos que poden ter moita fame. E aos nenos, e institutriz, e criados, e ao porteiro ensĆnanse dende pequenos, mirando a situaciĆ³n dos preparativos, a respectar a uns, estĆ” ben, a inclinarse educadamente ante eles, a desprezar os outros. Toda a casa acostĆŗmase a vivir nunha mentira eterna: unha cousa para os demais, outra para eles mesmos. E Deus me libre de que os demais saiban como viven realmente todos os dĆas. Hai xente que empeƱa as sĆŗas pertenzas para poder alimentar mellor aos convidados, mercar piƱa e viƱo, outros recortan do orzamento, dos mĆ”is necesarios para o mesmo fin. Ademais, todos estĆ”n infectados cunha epidemia de imitaciĆ³n. "Vai ser peor para min que para os demais?"
De onde veƱen estes estraƱos costumes? ā PregĆŗntolle a IE [Repin] ā Isto, probablemente, veunos dende Oriente !!!
leste!? Canto sabes de Oriente! AlĆ, a vida familiar estĆ” pechada e os hĆ³spedes non poden nin sequera pechar: o hĆ³spede da sala de recepciĆ³n senta no sofĆ” e bebe unha pequena cunca de cafĆ©. Iso Ć© todo!
ā E en Finlandia, os hĆ³spedes non estĆ”n invitados ao seu lugar, senĆ³n a unha pastelerĆa ou un restaurante, pero en AlemaƱa van aos seus veciƱos coa sĆŗa cervexa. EntĆ³n, de onde, dime, de onde vĆ©n este costume?
ā De onde de onde! Este Ć© un trazo puramente ruso. Le Zabelin, ten todo documentado. Antigamente, habĆa 60 pratos na cea con reis e boiardos. AĆnda mĆ”is. Cantos, probablemente non podo dicir, parece que chegaron a cen.
Moitas veces, moitas veces en Moscova, viƱeronme Ć” mente pensamentos similares e comestibles. E decido utilizar todas as miƱas forzas para corrixirme das formas antigas e obsoletas. A igualdade de dereitos e a autoaxuda non son malos ideais, despois de todo! Ć necesario tirar o vello lastre que complica a vida e interfire coas boas relaciĆ³ns sinxelas!
Por suposto, estamos a falar aquĆ dos costumes dos estratos superiores da sociedade rusa pre-revolucionaria. Non obstante, Ć© imposible non lembrar a famosa "hospitalidade rusa", a fĆ”bula do oĆdo de IA Krylov Demyanov, as queixas do mĆ©dico Pavel Niemeyer sobre o chamado "engorde" nas ceas privadas (Abfutterung in Privatkreisen, vĆ©xase a continuaciĆ³n, p. 374 yy) ou unha clara a condiciĆ³n posta por Wolfgang Goethe, que recibiu unha invitaciĆ³n de Moritz von Bethmann en Frankfurt o 19 de outubro de 1814: āPermĆteme que te diga, con franqueza de invitado, que nunca estou afeito a ter cea." E quizais alguĆ©n lembrarĆ” as sĆŗas propias experiencias.
A hospitalidade obsesiva converteuse en obxecto de fortes ataques de Nordman e en 1908:
āE aquĆ estamos no noso hotel, nun gran salĆ³n, sentados nun recuncho para un almorzo vexetariano. Boborykin estĆ” connosco. CoƱeceuse no ascensor e agora regĆ”monos coas flores da sĆŗa versatilidade <ā¦>.
"Almorzaremos e xantar xuntos estes dĆas", suxire Boborykin. Pero Ć© posible almorzar e xantar connosco? En primeiro lugar, o noso tempo Ć© irregular e, en segundo lugar, intentamos comer o menos posible, para minimizar a comida. En todas as casas, a gota e a esclerose sĆ©rvense en fermosos pratos e vasos. E os anfitriĆ³ns intentan con todas as sĆŗas forzas inculcarlles aos hĆ³spedes. O outro dĆa fomos almorzar modestamente. No sĆ©timo curso, decidĆn mentalmente non aceptar mĆ”is invitaciĆ³ns. Cantos gastos, cantos problemas, e todo a favor da obesidade e das enfermidades. E tamĆ©n decidĆn non tratar nunca mĆ”is a ninguĆ©n, porque xa sobre o xeado sentĆn unha rabia non disimulada cara Ć” anfitriona. Durante as dĆŗas horas sentada Ć” mesa, non permitiu que se desenvolva unha soa conversaciĆ³n. Ela interrompeu centos de pensamentos, confusa e molesta non sĆ³ a nĆ³s. Xusto agora alguĆ©n abriu a boca -cortouna na raĆz pola voz da anfitriona- "Por que non tomas salsa?" ā āNon, se che gusta, pĆ³Ć±oche mĆ”is pavos! ..ā ā O hĆ³spede, mirando ao seu redor, entrou en combate corpo a corpo, pero morreu nel de forma irrevocable. O seu prato estaba cargado sobre o bordo.
Non, non, non quero asumir o patƩtico e escandaloso papel de anfitriona ao vello estilo.
Na descriciĆ³n da visita de Repin e Nordman ao pintor e coleccionista IS Ostroukhov (1858-1929) pĆ³dese atopar unha protesta contra as convenciĆ³ns dunha vida seƱorial luxosa e preguiceira. Moitos convidados acudiron Ć” casa de Ostroukhov para unha velada musical dedicada a Schubert. Despois do trĆo:
āE. E. [Repin] estĆ” pĆ”lido e canso. Ć hora de ir. Estamos na rĆŗa. <ā¦>
ā Sabes o difĆcil que Ć© vivir nos mestres. <ā¦> Non, como queres, non podo facelo por moito tempo.
ā Eu tampouco podo. Ć posible sentar e ir de novo?
ā Ā”Imos a pĆ©! Marabilloso!
ā Vou, vou!
E o aire Ć© tan espeso e frĆo que case non penetra nos pulmĆ³ns.
Ao dĆa seguinte, unha situaciĆ³n semellante. Esta vez estĆ”n a visitar ao famoso pintor Vasnetsov: "E aquĆ estĆ” a muller. IE dĆxome que era da intelectualidade, da primeira graduada de doutoras, que era moi intelixente, enĆ©rxica e que sempre fora boa amiga de Viktor Mikhailovich. AsĆ que ela non vai, pero asĆ: ou flota ou envora. Obesidade, meus amigos! E que! Mirar. E ela Ć© indiferente - e como! VelaquĆ un retrato dela na parede de 1878. Delgada, ideolĆ³xica, con ollos negros quentes.
As confesiĆ³ns de NB Nordman no seu compromiso co vexetarianismo caracterĆzanse por unha franqueza semellante. Comparemos a cuarta carta da historia sobre a viaxe de 1909: āCon tales sentimentos e pensamentos entramos onte no Bazar Slavyansky para almorzar. Ai, esta vida de cidade! CĆ³mpre afacerse ao seu aire de nicotina, envelenarse con alimentos para cadĆ”veres, embotar os sentimentos morais, esquecer a natureza, Deus, para poder aguantar. Cun suspiro lembreime do aire balsĆ”mico do noso bosque. E o ceo, o sol e as estrelas dan un reflexo no noso corazĆ³n. "Humano, lĆmpeme un pepino canto antes. escoitas!? Voz familiar. ReuniĆ³n de novo. De novo, os tres na mesa. Quen Ć©? Non vou dicir. Quizais poidas adiviƱar. <...> Na nosa mesa hai viƱo tinto morno, wisky [sic!], pratos variados, fermosa carroƱa en rizos. <ā¦> Estou canso e quero volver a casa. E na rĆŗa hai vaidade, vaidade. MaƱƔ Ć© Noiteboa. Carros de tenreiros conxelados e outros seres vivos estĆ©ndense por todas partes. En Okhotny Ryad, as guirlandas de paxaros mortos colgan das patas. PasadomaƱƔ O Nacemento do Manso Salvador. Cantas vidas se perderon no seu nome". ReflexiĆ³ns similares antes de Nordman pĆ³dense atopar xa no ensaio de Shelley On the Vegetable System of Diet (1814-1815).
Curiosa neste sentido Ć© a observaciĆ³n sobre outra invitaciĆ³n aos Ostroukhov, esta vez para a cea (carta sete): āTiƱamos unha cea vexetariana. Sorprendentemente, tanto os donos, como a cociƱeira e os criados estaban baixo a hipnose de algo aburrido, famento, frĆo e insignificante. DeberĆas ver aquela sopa de cogomelos fraco que cheiraba a auga fervendo, aquelas empanadas de arroz gordas arredor das que se enrolaban lastimosamente as pasas fervidas e unha cazola fonda da que sospeitosamente se sacaba a sopa espesa de sagĆŗ cunha culler. Caras tristes cunha idea obrigada".
En visiĆ³ns de futuro, en moitos aspectos mĆ”is definidas do que debuxan os catastrĆ³ficos poemas dos simbolistas rusos, NB Nordman augura con incrible claridade e nitidez a catĆ”strofe que estalarĆ” sobre Rusia en dez anos. Despois da primeira visita a Ostroukhov, ela escribe: "Nas sĆŗas palabras, un podĆa sentir adoraciĆ³n ante os millĆ³ns de Shchukin. Eu, firmemente sabedor dos meus folletos de 5 kopeques, pola contra, tĆƱame difĆcil experimentar o noso sistema social anormal. A opresiĆ³n do capital, a xornada laboral de 12 horas, a inseguridade da discapacidade e a vellez dos obreiros escuros e grises, que fabricaban panos toda a vida, por mor dun anaco de pan, esta magnĆfica casa de Shchukin, construĆda noutrora polas mans. de escravos privados da servidume, e agora comer os mesmos zumes oprimiu Ć” xente; todos estes pensamentos doĆanme como un dente adolorido, e este home grande e ceceando fĆxome enfadar.
No hotel de Moscova onde se aloxaron os Repins en decembro de 1909, o primeiro dĆa de Nadal, Nordman tendeu as mans a todos os lacaios, porteadores e rapaces e felicitounos polas Grandes Festas. āO dĆa de Nadal, e os seƱores tomĆ”rono para si. Que almorzos, tĆ©s, xantares, paseos, visitas, ceas. E canto viƱo - bosques enteiros de botellas nas mesas. E eles? <...> Somos intelectuais, seƱores, estamos sĆ³s: ao noso redor estĆ”n cheas de vidas de millĆ³ns de persoas. <...> Non dĆ” medo que estean a piques de romper as cadeas e inundarnos da sĆŗa escuridade, ignorancia e vodka.
Tales pensamentos non deixan NB Nordman nin sequera en Yasnaya Polyana. āAquĆ todo Ć© sinxelo, pero non excĆ©ntrico, como un propietario. <...> SĆ©ntese que dĆŗas casas medio baleiras estĆ”n indefensas no medio do bosque <...> No silencio dunha noite escura, soƱa o resplandor dos lumes, o horror dos ataques e das derrotas, e quen sabe que horrores e medos. E un sente que tarde ou cedo esa forza inmensa tomarĆ” o relevo, arrasarĆ” con toda a vella cultura e arranxarĆ” todo Ć” sĆŗa maneira, dun xeito novo. E un ano despois, de novo en Yasnaya Polyana: "LN sae, e vou dar un paseo con IE aĆnda teƱo que respirar aire ruso "(antes de volver ao" finlandĆ©s "Kuokkala). Unha aldea Ć© visible ao lonxe:
"Pero en Finlandia a vida aĆnda Ć© completamente diferente que en Rusia", digo. "Toda Rusia estĆ” nos oasis de fincas seƱoriais, onde aĆnda hai luxo, invernadoiros, pexegos e rosas en flor, unha biblioteca, unha farmacia domĆ©stica, un parque, unha casa de baƱos, e agora hai esta escuridade milenaria. , pobreza e falta de dereitos. Temos veciƱos campesiƱos en Kuokkala, pero Ć” sĆŗa maneira son mĆ”is ricos ca nĆ³s. Que gando, cabalos! Canta terra, que se valora polo menos en 3 rublos. braza. Cantas dachas cada unha. E a dacha dĆ” anualmente 400, 500 rublos. No inverno, tamĆ©n teƱen unha boa renda: enchendo glaciares, fornecendo ruffs e lotas a San Petersburgo. Cada un dos nosos veciƱos ten varios miles de ingresos anuais, e a nosa relaciĆ³n con el Ć© completamente igual. Onde mĆ”is estĆ” Rusia antes disto?
E comeza a parecerme que Rusia estĆ” neste momento nunha especie de interregno: o vello morre, e o novo aĆnda non naceu. E sinto pena por ela e quero deixala canto antes.
A proposta de I. Perper de dedicarse por completo Ć” difusiĆ³n das ideas vexetarianas NB Nordman rexeitou. O traballo literario e as cuestiĆ³ns de āemancipaciĆ³n dos servosā pareceronlle mĆ”is importantes e absorbĆana por completo; loitou por novas formas de comunicaciĆ³n; os criados, por exemplo, tiƱan que sentarse Ć” mesa cos propietarios; isto foi, segundo ela, con VG Chertkov. As librarĆas dubidaron en vender o seu folleto en condiciĆ³n de empregadas domĆ©sticas; pero atopou unha saĆda empregando sobres especialmente impresos coa inscriciĆ³n: āOs criados deberĆan ser liberados. Folleto de NB Nordmanā, e na parte inferior: āNon mates. VI mandamentoā (ill. 8).
Seis meses antes da morte de Nordman, publicouse en VO o seu "Appeal to a Russian Intelligent Woman", no que ela, unha vez mĆ”is defendendo a liberaciĆ³n dos tres millĆ³ns de criadas entĆ³n dispoƱibles en Rusia, propuxo o seu borrador de "Carta da Sociedade para a ProtecciĆ³n das Forzas Forzadasā. Esta carta postulaba os seguintes requisitos: horario regular de traballo, programas educativos, organizaciĆ³n dos asistentes visitantes, seguindo o exemplo de AmĆ©rica, casas separadas para que poidan vivir de forma independente. Nesas casas debĆa organizar escolas para a ensinanza de deberes, charlas, espectĆ”culos, deportes e bibliotecas, asĆ como āfondos de axuda mutua en caso de enfermidade, desemprego e vellezā. Nordman querĆa basear esta nova "sociedade" no principio de descentralizaciĆ³n e unha estrutura cooperativa. Ao remate do recurso imprimĆase o mesmo convenio que se viƱa empregando nos āPenatesā dende hai varios anos. O contrato contemplaba a posibilidade de restablecer, de comĆŗn acordo, as horas da xornada laboral, asĆ como unha tarifa adicional por cada hĆ³spede que visitase a casa (Ā”10 copeques!) E por horas extras de traballo. Sobre a comida dicĆase: āNa nosa casa recibes un almorzo vexetariano e tĆ© pola maƱƔ e un xantar vexetariano Ć”s tres. Podes almorzar e xantar, se o desexas, connosco ou por separado.
As ideas sociais tamĆ©n se reflectĆan nos seus hĆ”bitos lingĆ¼Ćsticos. Co seu marido, estaba en "ti", sen excepciĆ³n, ela dixo "camarada" aos homes e "irmĆ”s" a todas as mulleres. "Hai algo unificador nestes nomes, destruĆndo todas as particiĆ³ns artificiais". No ensaio As nosas damas de honor, publicado na primavera de 1912, Nordman defendĆa Ć”s ādamas de honorā: institutriz ao servizo dos nobres rusos, moitas veces moito mĆ”is educados que os seus empregados; describiu a sĆŗa explotaciĆ³n e esixĆalles unha xornada laboral de oito horas, e tamĆ©n que se lles chamase polo seu nome e patronĆmico. "Na situaciĆ³n actual, a presenza desta criatura escrava na casa ten un efecto corruptor na alma do neno".
Falando de "empresarios", Nordman usou a palabra "empregados", unha expresiĆ³n que obxectiva as verdadeiras relaciĆ³ns, pero estĆ” ausente e estarĆ” ausente dos dicionarios rusos durante moito tempo. Ela querĆa que os vendedores ambulantes que vendĆan amorodos e outras froitas no verĆ”n non a chamasen "dama" e que estas mulleres fosen protexidas da explotaciĆ³n das sĆŗas amantes (kulaks). Ela estaba indignada polo feito de que falasen de casas ricas sobre a entrada "frontal" e sobre a "negra" - lemos sobre esta "protesta" na entrada do diario de KI Chukovsky datada do 18 ao 19 de xullo de 1924. Ao describir a sĆŗa visita con Repin ao escritor II Yasinsky ("heroe vexetariano do dĆa"), sinala con entusiasmo que serven a cea "sen escravos", Ć© dicir, sen criados.
A Nordman gustĆ”balle rematar as sĆŗas cartas Ć”s veces de forma sectaria e Ć”s veces polemicamente, "cun saĆŗdo vexetariano". Ademais, cambiou constantemente a unha ortografĆa simplificada, escribiu os seus artigos, asĆ como as sĆŗas cartas, sen as letras "yat" e "er". Ela adhĆrese Ć” nova ortografĆa dos Testamentos do ParaĆso.
No ensaio O dĆa do nome, Nordman conta como o fillo dos seus coƱecidos recibiu como agasallo todo tipo de armas e outros xoguetes militares: "Vasya non nos recoƱeceu. Hoxe era xeneral na guerra, e o seu Ćŗnico desexo era matarnos <...> MirĆ”molo cos ollos pacĆficos dos vexetarianosā 70. Os pais estĆ”n orgullosos do seu fillo, din que ata o Ćan mercar. unha pequena metralleta:...ā. A isto, Nordman responde: "Por iso Ćan, que non tragas grelos e repolos...". Unha pequena disputa escrita estĆ” ligada. Un ano despois comezarĆ” a Primeira Guerra Mundial.
NB Nordman recoƱeceu que o vexetarianismo, se quere ser amplamente recoƱecido, terĆ” que buscar o apoio da ciencia mĆ©dica. Por iso deu os primeiros pasos nesta direcciĆ³n. Inspirado, ao parecer, polo sentido de solidariedade da comunidade vexetariana no Primeiro Congreso de Vexetarianos de toda Rusia, celebrado en Moscova do 16 ao 20 de abril de 1913 (cf. VII. 5 aa), quedando impresionado polo seu exitoso discurso sobre 24 de marzo no Instituto PsiconeurolĆ³xico prof. VM Bekhtereva, nunha carta do 7 de maio de 1913, Nordman dirĆxese ao famoso neurĆ³logo e coautor de reflexoloxĆa cunha proposta para establecer un departamento de vexetarianismo, unha empresa moi audaz e progresista para esa Ć©poca:
"Querido Vladimir Mikhailovich, <...> Como unha vez, en balde, sen uso, o vapor estendeuse pola terra e a electricidade brillaba, asĆ hoxe o vexetarianismo corre pola terra no aire, como unha forza curativa da natureza. E corre e mĆ³vese. En primeiro lugar, xa porque cada dĆa esperta unha conciencia nas persoas e, en relaciĆ³n con isto, o punto de vista sobre o asasinato estĆ” a cambiar. TamĆ©n se multiplican as enfermidades provocadas polo consumo de carne e os prezos dos produtos animais estĆ”n a subir.
Colle o vexetarianismo polos cornos canto antes, pon en rĆ©plicas, examina con atenciĆ³n ao microscopio e, finalmente, proclama en voz alta desde o pĆŗlpito como a boa nova da saĆŗde, a felicidade e a economĆa!!!
Todo o mundo sente a necesidade dun profundo estudo cientĆfico do tema. Todos, que nos inclinamos ante a tĆŗa enerxĆa desbordante, mente brillante e corazĆ³n amable, mirĆ”moste con esperanza e esperanza. Vostede Ć© o Ćŗnico en Rusia que poderĆa converterse no iniciador e fundador do departamento vexetariano.
En canto o caso pase Ć”s paredes do teu Instituto mĆ”xico, a vacilaciĆ³n, o ridĆculo e o sentimentalismo desaparecerĆ”n inmediatamente. As vellas doncelas, os conferencistas e os predicadores da casa volverĆ”n mansamente Ć”s sĆŗas casas.
Dentro duns anos, o Instituto estarĆ” disperso entre as masas de mĆ©dicos novos, firmemente asentados no coƱecemento e na experiencia. E todos e as xeraciĆ³ns vindeiras bendicirĆ©mosvos!!!
RespectƔndote profundamente Natalia Nordman-Severova.
VM Bekhterev respondeu a esta carta o 12 de maio nunha carta a IE Repin:
"Querido Ilya Efimovich: MĆ”is que ningĆŗn outro saĆŗdo, quedei satisfeito coa carta que recibiu de vostede e de Natalya Borisovna. A proposta de Natalya Borisovna e a tĆŗa, estou empezando a pensar. Non sei aĆnda a que vai chegar, pero en todo caso, porase en marcha o desenvolvemento do pensamento.
EntĆ³n, querido Ilya Efimovich, tocame coa tĆŗa atenciĆ³n. <...> Pero pido permiso para estar contigo ao cabo dun tempo, quizais unha, dĆŗas ou tres semanas despois, porque agora nĆ³s, ou polo menos a min, estamos a ser atragantados polos exames. En canto sexa libre, correrei a ti nas Ć”s da alegrĆa. Os meus saĆŗdos para Natalya Borisovna.
Atentamente, V. Bekhterevā.
Natalya Borisovna respondeu a esta carta de Bekhterev o 17 de maio de 1913, segundo a sĆŗa natureza, algo exaltada, pero ao mesmo tempo non sen autoironĆa:
Querido Vladimir Mikhailovich, A tĆŗa carta a Ilya Efimovich, chea de espĆrito de iniciativa e enerxĆa integrales, pĆŗxome no estado de Ć”nimo de Akim e Anna: vexo o meu querido fillo, a miƱa idea en mans suaves dos pais, vexo o seu futuro crecemento, o seu futuro. poder, e agora podo morrer en paz ou vivir en paz. Todas as miƱas conferencias estĆ”n atadas con cordas e enviadas ao faiado. A artesanĆa serĆ” substituĆda por solo cientĆfico, os laboratorios comezarĆ”n a traballar, o departamento falarĆ” <...> parĆ©ceme que mesmo desde o punto de vista prĆ”ctico, a necesidade de que os mĆ©dicos novos estuden o que xa se converteu en sistemas enteiros en Occidente xa se inchou: correntes enormes que teƱen os seus propios predicadores, os seus propios sanatorios e decenas de miles de seguidores. PermĆteme, ignorante, estirar modestamente unha folla cos meus soƱos vexetarianos <...>.
AquĆ estĆ” esta "folla": un esbozo mecanografiado que enumera unha serie de problemas que poderĆan ser obxecto dun "departamento de vexetarianismo":
Departamento de Vexetarianismo
1). Historia do vexetarianismo.
2). O vexetarianismo como doutrina moral.
A influencia do vexetariano no corpo humano: corazĆ³n, glĆ”ndulas, fĆgado, dixestiĆ³n, riles, mĆŗsculos, nervios, Ć³sos. E a composiciĆ³n do sangue. / Estudo mediante experimentos e investigaciĆ³n de laboratorio.
A influencia do vexetarianismo na psique: memoria, atenciĆ³n, capacidade de traballo, carĆ”cter, estado de Ć”nimo, amor, odio, temperamento, vontade, resistencia.
Sobre o efecto dos alimentos cocidos no corpo.
Sobre a influencia dos ALIMENTOS CRUNOS NO ORGANISMO.
O vexetarianismo como forma de vida.
O vexetarianismo como prevenciĆ³n de enfermidades.
O vexetarianismo como curador de enfermidades.
A influencia do vexetarianismo nas enfermidades: cancro, alcoholismo, enfermidades mentais, obesidade, neurastenia, epilepsia, etc.
Tratamento coas forzas curativas da natureza, que son o principal soporte do vexetariano: luz, aire, sol, masaxe, ximnasia, auga frĆa e quente en todas as sĆŗas aplicaciĆ³ns.
Tratamento de Schroth.
Tratamento de xaxĆŗn.
Tratamento masticatorio (Horace Fletcher).
Alimentos crus (Bircher-Benner).
Tratamento da tuberculose segundo novos mƩtodos de vexetarianismo (Carton).
Explorando a teorĆa de Pascoe.
Vistas de Hindhede e o seu sistema alimentario.
Lamann.
Kneip.
GLUNIKE [Glunicke)]
HAIG e outras luminarias europeas e americanas.
Explorando os dispositivos dun sanatorio en Occidente.
Estudo do efecto das herbas no corpo humano.
PreparaciĆ³n de medicamentos especiais a base de plantas.
CompilaciĆ³n de curandeiros populares de medicinas a base de plantas.
Estudo cientĆfico dos remedios populares: tratamento do cancro con crecementos cancerosos de cortiza de bidueiro, reumatismo con follas de bidueiro, xemas con cola de cabalo, etc., etc.
O estudo da literatura estranxeira sobre o vexetarianismo.
Sobre a preparaciĆ³n racional de alimentos que conservan sales minerais.
Viaxes de negocios de novos mƩdicos ao estranxeiro para estudar as tendencias modernas do vexetarianismo.
O dispositivo de escuadrĆ³ns voadores para propaganda Ć”s masas de ideas vexetarianas.
Influencia dos alimentos cƔrnicos: velenos cadƔveres.
Relativo Ć” transmisiĆ³n [sic] de diversas enfermidades ao home a travĆ©s da alimentaciĆ³n animal.
Sobre a influencia do leite dunha vaca molesta nunha persoa.
Nerviosismo e dixestiĆ³n inadecuada como consecuencia directa de tal leite.
AnĆ”lise e determinaciĆ³n do valor nutricional de diversos alimentos vexetarianos.
Sobre grans, sinxelos e sen pelar.
Sobre a morte lenta do espĆrito como consecuencia directa da intoxicaciĆ³n con velenos cadavĆ©ricos.
Sobre a resurrecciĆ³n da vida espiritual polo xaxĆŗn.
Se este proxecto fora implementado, entĆ³n en San Petersburgo, con toda probabilidade, fundarĆase o primeiro departamento de vexetarianismo do mundo...
Por moito que Bekhterev puxo en marcha "o desenvolvemento deste pensamento": un ano despois, Nordman xa estaba morrendo e a Primeira Guerra Mundial estaba no limiar. Pero Occidente tamĆ©n tivo que agardar ata finais de sĆ©culo para unha ampla investigaciĆ³n sobre dietas a base de plantas que, dada a variedade de dietas vexetarianas, puxo os aspectos mĆ©dicos en primeiro plano, un enfoque adoptado por Klaus Leitzmann e Andreas Hahn en o seu libro da serie universitaria āUnitaschenbĆ¼cherā.