Hydnellum laranxa (Hydnellum aurantiacum)
- División: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Subdivisión: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Clase: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Subclase: Incertae sedis (de posición incerta)
- Orde: Thelephorales (Telephoric)
- Familia: Bankeraceae
- Xénero: Hydnellum (Gidnellum)
- tipo: Hydnellum aurantiacum (Hydnellum laranxa)
- Calodon aurantiacus
- Hydnellum complectipes
- Froita laranxa
- Hydnum stohlii
- Phaeodon aurantiacus
Corpos froitos de Hydnellum laranxa de ata 15 centímetros de diámetro, lixeiramente cóncavos, nun talo de ata 4 centímetros de longo.
A superficie superior é máis ou menos irregular ou engurrada, aveludada nos cogomelos novos, inicialmente branca ou crema, volvendose de cor laranxa a marrón laranxa e marrón coa idade (mentres o bordo permanece claro).
O talo é laranxa, escurecendo gradualmente a marrón coa idade.
A polpa é dura, leñosa, segundo algúns informes sen sabor especial e con cheiro a fariña, segundo outros con sabor amargo ou fariñoso sen olor pronunciado (obviamente, isto depende das condicións de crecemento), laranxa ou marrón-laranxa. , no corte con franxas pronunciadas (pero sen tons claros e azulados).
Himenóforo en forma de espiñas de ata 5 milímetros de lonxitude, branco en cogomelos novos, vólvese marrón coa idade. O po de esporas é marrón.
Hydnellum laranxa medra individualmente e en grupos en bosques mixtos e piñeirais. Época: finais do verán - outono.
O vello hydnellum laranxa aseméllase ao vello hydnellum oxidado, que se diferencia del pola súa superficie superior marrón uniforme (sen un bordo claro) e pola cor marrón escuro da carne no corte.
A laranxa de Gidnellum non é comestible debido á polpa dura. Pódese usar para tinguir a la en tons verde, verde oliva e verde azulado.
Foto: Olga, María.