Micronfale hendido (Paragymnopus perforans)
- División: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Subdivisión: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Clase: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Subclase: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Orde: Agaricales (Agaric ou Lamelar)
- Familia: Omphalotaceae (Omphalotaceae)
- Xénero: Paragymnopus (Paragymnopus)
- tipo: Paragymnopus perforans
:
- Agaricus androsaceus Schaeffer (1774)
- Abeto agárico Batsch (1783)
- Piercing de agárico Hoffmann (1789)
- Micronfale perforante (Hoffmann) Grey (1821)
- Piercing de marasmo (Hoffmann) Patacas fritas (1838) [1836-38]
- Androsaceus perforans (Hoffmann) Patouillard (1887)
- Abeto de marasmio (Batsch) Quélet (1888)
- Piercing de camaéceras (Hoffmann) Kuntze (1898)
- Heliomyces perforans (Hoffmann) Cantante (1947)
- Marasmiellus perforans (Hoffmann) Antonín, Halling & Noordeloos (1997)
- Gymnopus perforans (Hoffmann) Antonín & Noordeloos (2008)
- Paragymnopus perforans (Hoffmann) JS Oliveira (2019)
Observacións xerais
Na clasificación moderna, a especie está separada nun xénero separado: Paragymnopus e ten o nome actual de Paragymnopus perforans, pero algúns autores usan o nome. Gymnopus perforans or Micronfale perforante.
Segundo outra clasificación, a taxonomía ten o seguinte aspecto:
- Familia: Marasmiaceae
- Xénero: Gymnopus
- Ver: Piercing de Gymnopus
Pequenos cogomelos que, en condicións meteorolóxicas adecuadas, poden crecer en grandes cantidades sobre agullas de abeto.
cabeza: Inicialmente convexo, despois volveuse postrado, delgado, liso, marrón, cun lixeiro matiz rosado en tempo húmido, esvaecendo a crema ao seco, lixeiramente máis escuro no centro. O diámetro da tapa é de media 0,5-1,0 (ata 1,7) cm.
Rexistros: esbrancuxada, crema, escasa, libre ou lixeiramente descendente sobre o talo.
perna: ata 3–3,5 cm de alto, 0,6–1,0 mm de espesor, marrón claro debaixo do sombreiro e máis a marrón escuro e negro, ríxido, oco, con pubescencia en toda a lonxitude.
Na base presenta un lixeiro engrosamento cuberto de pelos escuros; desde o talo esténdense finos filamentos negros de hifas, que practicamente se poden unir ao substrato (agulla).
Pulpa: delgado, esbrancuxado a marrón, cun pronunciado olor desagradable a repolo podre (característico).
Polémica: 5–7 x 3–3,5 µm, elíptica, lisa. O tamaño das disputas pode variar entre os distintos autores. Esporas en po: crema esbrancuxada.
Ocorre en bosques de coníferas ou mixtos, crece en grandes grupos nas agullas de coníferas, principalmente abetos; tamén hai referencias ao crecemento nas agullas de piñeiro, cedro.
Maio a novembro.
Non comestible.
A micromfale con hueso difire de especies similares en características fundamentais: a cor e o tamaño da tapa (a altura do fungo non supera, en media, 3 cm, o diámetro da tapa adoita ser de 0,5-1,0 cm), o presenza dun cheiro agrio pútrido e pubescencia ao longo de toda a lonxitude do talo, crecemento, xeralmente en agullas de abeto.