Maternidade e vexetarianismo, ou ConfesiĆ³ns dunha nai nova

Ɖ mellor gardar silencio sobre o feito de ser vexetariano. E o feito de ser nai vexetariana e mesmo de lactaciĆ³n, aĆ­nda mĆ”is. Se a xente pode estar de acordo co primeiro, entĆ³n non pode estar de acordo co segundo! "Ben, vale, ti, pero o neno necesĆ­tao!" E entendoos, porque ela mesma era a mesma, incapaz de enfrontarse Ć” verdade. Quizais a miƱa experiencia de maternidade lle sexa Ćŗtil a alguĆ©n, quero que as nais novas ou futuras vexetarianas non teƱan medo de nada!

No meu camiƱo apareceu a tempo un home que foi capaz de demostrar co seu exemplo que non debes acostumarte Ɣ hipocrisƭa cando amas a uns mentres matas a outros... Este home Ʃ o meu marido. Cando nos coƱecemos, dƔbame vergoƱa de que fose vexetariano, e querƭa entender: que come? O mƔximo que se me ocorreu cando me preparaba para unha cea na casa conxunta foi comprar unha mestura de vexetais conxelados polacos e guisala...

Pero co paso do tempo, aprendƭn a cociƱar vexetariano de varias maneiras, polo que a pregunta "Que comes?" Agora non Ʃ doado responder. Respondo, por norma, asƭ: comemos de TODO, menos os seres vivos.

Parece tan fĆ”cil para unha persoa seguir a sĆŗa natureza natural, amar aos vivos, coidalo. Pero que poucos son os que non estĆ”n presos das ilusiĆ³ns e do engano da nosa idade, que de verdade amosan o amor ao mĆ”ximo!

Unha vez escoitei unha conferencia de OG Torsunov e gustoume a sĆŗa pregunta ao pĆŗblico: dis que che gusta o polo? como a amas? gĆŗstache cando pasea polo patio, vive a sĆŗa vida ou gĆŗstache comela con codia? Para comer cunha codia frita - tal Ć© o noso amor. E que nos contan as carteleiras con vacas felices en verdes prados e chourizos bailando sobre patĆ­ns? Simplemente non o notei antes, non pensei niso. Pero entĆ³n, coma se me abriran os ollos, e vise a natureza salvaxe de tal publicidade, non vin andeis con comida, senĆ³n andeis con vĆ­timas da crueldade humana. EntĆ³n deixei de comer carne.

Os familiares rebelƔronse e, pola forza do espƭrito, por suposto, lin varios libros, vin pelƭculas sobre vexetarianismo e tente discutir cos familiares. Agora, creo que, nestas disputas, convencƭn non tanto a eles como a min.

A realizaciĆ³n de verdades mĆ”is profundas non chega de sĆŗpeto, senĆ³n cando estamos preparados. Pero se chega, entĆ³n non notar, non telo en conta convĆ©rtese nunha mentira consciente para un mesmo. Comer carne, roupa de coiro e peles, os malos hĆ”bitos desapareceron da miƱa vida, coma se nunca existisen. Houbo unha limpeza. Por que levar o peso de toda esta escoura na tĆŗa viaxe terrestre? Pero aquĆ­ estĆ” o problema: case non hai con quen compartir as sĆŗas crenzas, ninguĆ©n entende.

Estando embarazada, non lles dixen nada aos mĆ©dicos sobre o meu vexetarianismo, sabendo ben cal serĆ­a a sĆŗa reacciĆ³n. E se algo saĆ­u mal, explicarĆ­ano polo feito de que non como carne. Por suposto, internamente estaba un pouco preocupado por como estaba o meu fillo, se tiƱa farto de todo, e soƱaba con dar a luz a un homiƱo san, para que todas as preguntas desaparecesen por si soas. Pero entre as miƱas preocupaciĆ³ns estaba a certeza de que non podĆ­a ser malo, sobre todo porque a visiĆ³n dos alimentos como unha combinaciĆ³n de proteĆ­nas, graxas e carbohidratos Ć© moi limitada.

A comida, en primeiro lugar, Ć© unha enerxĆ­a sutil que nos nutre, e hai que tomar en serio non sĆ³ o que comemos, senĆ³n tamĆ©n como cociƱamos, con que estado de Ć”nimo, en que ambiente.

Agora son unha nai nova, temos algo mĆ”is de 2 meses, e espero de verdade que na nosa familia creza outro vexetariano! Non me interesa moito como recomendan os mĆ©dicos a nutriciĆ³n para as que estĆ”n amamantando. Estes consellos son Ć”s veces tan contraditorios.

DecidĆ­n escoitar o meu corazĆ³n. Todos non sabemos vivir realmente, estamos confusos na elecciĆ³n. Pero cando te volves para dentro, pregĆŗntas a Deus, dislle: non me coƱezo, sinĆ”lame, entĆ³n chega a paz e a claridade. Todo continuarĆ” como de costume, e o neno que naceu no ventre materno crece alĆ­ sĆ³ pola graza de Deus. EntĆ³n, que Deus o medre mĆ”is, na terra. SĆ³ somos os seus instrumentos; El traballa a travĆ©s de nĆ³s.

Polo tanto, non esteas triste nin te atormentes con dĆŗbidas sobre como facer isto ou aquilo. Si, podes cometer un erro, a decisiĆ³n pode ser errĆ³nea, pero a confianza ao final ten Ć©xito. Sorprendeume a pregunta de miƱa nai: "Non deixas a unha persoa o dereito de escoller?!" PregĆŗntome que opciĆ³n lles damos aos nenos cando empurramos nelas albĆ³ndigas e salchichas? Moitos propios nenos rexeitan a comida de carne, aĆ­nda non estĆ”n tan contaminados e senten as cousas moito mĆ”is sutĆ­s. CoƱezo moitos exemplos deste tipo. Ɖ preocupante que na nosa sociedade case non se acepte a visiĆ³n correcta dunha alimentaciĆ³n adecuada. Pronto teremos problemas co xardĆ­n de infancia, na escola... Ata agora, non teƱo experiencia nisto. Como serĆ”? Sei unha cousa, que farei todo o que estea no meu poder para darlle ao meu fillo a oportunidade dunha vida consciente pura.

 Julia Shidlovskaya

 

Deixe unha resposta