Climacodon septentrionalis (Climacodon septentrionalis)
- División: Basidiomycota (Basidiomycetes)
- Subdivisión: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Clase: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Subclase: Incertae sedis (de posición incerta)
- Orde: Polyporales (Polypore)
- Familia: Phanerochaetaceae (Phanerochaetaceae)
- Xénero: Climacodon (Climacodon)
- tipo: Climacodon septentrionalis (Climacodon do Norte)
Corpo frutífero:
climacodon do norte consiste en grandes sombreiros frondosos ou en forma de lingua, fundidos na base e formando grandes "whatnots". O diámetro de cada sombreiro é de 10-30 cm, o grosor da base é de 3-5 cm. A cor é agrisada-amarelada, clara; coa idade, pode esvaecerse a esbrancuxado ou, pola contra, volverse verde por mofo. Os bordos dos casquetes son ondulados, nos exemplares novos poden estar fortemente dobrados; a superficie é lisa ou algo pubescente. A carne é lixeira, coriácea, grosa, moi densa, cun cheiro notable, definida por moitos como "desagradable".
Himenóforo:
espiñoso; as espigas son frecuentes, delgadas e longas (ata 2 cm), suaves, bastante fráxiles, nos cogomelos novos son brancas, coa idade, como a gorra, cambian de cor.
Esporas en po:
Branco.
Espallamento:
Prodúcese a partir de mediados de xullo en bosques de varios tipos, afectando ás árbores caducifolias debilitadas. Os corpos fructíferos anuais poden persistir ata o outono, pero finalmente adoitan ser consumidos por insectos. As articulacións do climacodon do norte poden alcanzar volumes moi impresionantes: ata 30 kg.
Especies semellantes:
Dado o himenóforo espinoso e o crecemento limpio das baldosas, Climacodon septentrionalis é difícil de confundir. Hai referencias na literatura ao raro Creopholus cirrhatus, que é máis pequeno e non parece tan correcto.
Cogomelo non comestible debido á consistencia dura