Entrevista a un granxeiro indio sobre as vacas e a cana de azucre

A señora Kalai, agricultora do estado sureño de Tamil Nadu, da India, fala sobre o cultivo de cana de azucre e a importancia do tradicional festival da colleita de Pongal en xaneiro. O propósito de Pongal é expresarlle o agradecemento ao deus do sol pola colleita e ofrecerlle os primeiros grans collidos. Nacín e vivo nunha pequena aldea preto de Kavandhapadi. Durante o día traballo no colexio, e pola noite coido da nosa granxa familiar. A miña familia son agricultores hereditarios. O meu bisavó, o meu pai e un dos irmáns dedícanse á agricultura. Axudeinos no seu traballo de pequeno. Xa sabes, nunca xoguei con bonecas, os meus xoguetes eran pedras, terra e kuruwai (pequena froita de coco). Todos os xogos e diversión estaban relacionados coa colleita e o coidado dos animais da nosa granxa. Entón, non é de estrañar que teña conectado a miña vida coa agricultura. Cultivamos cana de azucre e varias variedades de plátanos. Para ambas as culturas, o período de maduración é de 10 meses. A cana de azucre é moi importante para collela no momento oportuno, cando está o máis saturada posible do zume do que se elabora posteriormente o azucre. Sabemos como dicir cando é a época da colleita: as follas da cana de azucre cambian de cor e vólvense verde claro. Xunto cos plátanos, tamén plantamos karamani (un tipo de feixón). Non obstante, non están á venda, senón que permanecen para o noso uso. Temos na explotación 2 vacas, un búfalo, 20 ovellas e unhas 20 galiñas. Todas as mañás muximos vacas e búfalos, despois de que venda o leite na cooperativa local. O leite vendido vai para Aavin, un produtor de leite en Tamil Nadu. Despois de volver do traballo, volvo a muxir as vacas e á noite vendo para compradores comúns, sobre todo familias. Na nosa explotación non hai maquinaria, todo faise a man, dende a sementeira ata a colleita. Contratamos traballadores para colleitar cana de azucre e facer azucre. En canto aos plátanos, un corredor vén a nós e compra plátanos en peso. En primeiro lugar, córtanse as canas e pásanse por unha máquina especial que as preme, mentres que os talos liberan zume. Este zume recóllese en grandes cilindros. Cada cilindro produce 80-90 kg de azucre. Secamos a torta de canas prensadas e utilízaa para manter o lume, no que fervemos o zume. Durante a ebulición, o zume pasa por varias etapas, formando diferentes produtos. Primeiro vén a melaza, despois o jaggery. Temos un mercado especial de azucre en Kavandapadi, un dos máis grandes da India. Os produtores de cana de azucre deben estar inscritos neste mercado. A nosa principal dor de cabeza é o tempo. Se hai pouca ou demasiada choiva, isto afecta negativamente á nosa colleita. De feito, na nosa familia, priorizamos a celebración de Mattu Pongal. Non somos nada sen vacas. Durante a festa vestimos as nosas vacas, limpamos os hórreos e rezamos ao santo animal. Para nós, Mattu Pongal é máis importante que o Diwali. Con vacas disfrazadas, saímos a dar un paseo polas rúas. Todos os labregos celebran a Mattu Pongal de forma moi solemne e brillante.

Deixe unha resposta