Ser nai en Polonia: o testemuño de Ania

"Ola, tes alcol para bebés?" ” O farmacéutico mírame estraño. "En Francia, non damos alcohol aos bebés, señora! », responde ela horrorizada. Explícolle que en Polonia, cando o neno está enfermo, fágaselle masaxe cunha crema graxa na que tocamos alcohol ao 90% (“spirytus salicylowy”). Faille suar moito e quéntalle o corpo. Pero ela non está convencida e moi rápido, decátome de que comigo, todo é diferente.

"A auga non serve para nada! ", dixo a miña avoa cando lle falei dos bebés franceses aos que lles dá auga. En Polonia serven máis zumes frescos (por exemplo cenorias), camomila ou mesmo té diluído. Vivimos entre París e Cracovia, polo que o noso fillo Joseph come as súas catro comidas "à la française", pero o seu té da tarde pode ser salgado e a súa cea doce. En Francia, os horarios das comidas están fixados, con nós, os nenos comen cando queren. Algúns din que provoca problemas de obesidade.

"Non o deixes chorar pola noite! Ponte nos seus zapatos. Imaxina que alguén te encerrase nunha cela: berrarías tres días sen que ninguén che viñese a axudar e acabarías calado. Non é humano. Este foi o primeiro consello do meu pediatra. Polo tanto, é habitual en Polonia ver nenos durmindo cos seus pais durante dous ou tres anos (ás veces máis). Para as sestas, como para a comida, é segundo as necesidades dos máis pequenos. De feito, a maioría dos fillos das miñas amigas xa non botan a sesta despois de 18 meses. Tamén se di que ata os 2 anos o neno sempre esperta pola noite e que é o noso deber levantarnos para calmalo.

Na sala de maternidade, o 98% das mulleres polacas amamantan, aínda que sexa doloroso. Pero despois, a maioría escolle a lactación materna mixta ou só leite en po. Eu, pola súa banda, aleitei a José durante catorce meses e tamén coñezo mulleres que non comezaron a destetar ata os 2 ou 3 anos. Hai que dicir que temos 20 semanas de baixa por maternidade totalmente retribuída (algúns teñen unha visión vaga deste longo período e din que obriga ás mulleres a quedar na casa). Estando en Francia, non o aproveitei, polo que volver ao traballo foi complicado. Joseph quería ser levado todo o tempo, eu estaba esgotada. Se tivese a desgraza de queixarme, a miña avoa respondíame: "Vai facer os músculos!" »Temos a imaxe dunha nai que debe ser forte, pero non é doado nun país no que apenas existe o sistema de asistencia social, as garderías teñen poucas prazas e as babás custan unha fortuna.

"37,2 ° C" é un sinal de que algo se está a preparar no corpo do bebé e gardado na casa. Para que non se resfrie (sobre todo nos pés), poñemos capas de roupa e medias. Paralelamente á medicina moderna, seguimos usando remedios "caseiros": xarope de framboesa servido con auga quente, té de limón con mel (fai suar). Para a tose, adoita prepararse un xarope a base de cebola (cortar a cebola, mesturala con azucre e deixar suar). Cando lle moque o nariz, deixamos que o bebé respire allos frescos que ata podemos poñer xunto á súa cama pola noite.

Aínda que a vida da nai prima sobre a nosa vida diaria, tamén se nos lembra que non nos esquezamos como muller. Antes de dar a luz, as miñas amigas aconselláronme facer unha manicura e pedicura. Na maleta para ir ao hospital, puxen un secador de pelo para poderme soprar. Parín en Francia e vin que aquí era raro, pero as miñas orixes axiña me alcanzou.