Falso rebozuelo vermello (Hygrophoropsis rufa)

Sistemática:
  • División: Basidiomycota (Basidiomycetes)
  • Subdivisión: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Clase: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Subclase: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Orde: Boletales (Boletales)
  • Familia: Hygrophoropsidaceae (Hygrophoropsis)
  • Xénero: Hygrophoropsis (Hygrophoropsis)
  • tipo: Hygrophoropsis rufa (Falso raposo vermello)

:

Falso rebozuelo vermello (Hygrophoropsis rufa) foto e descrición

Esta especie foi descrita por primeira vez en 1972 como unha especie de falso raposo Hygrophoropsis aurantiaca. Foi elevada á condición de especie independente en 2008, e en 2013 confirmouse a lexitimidade deste aumento a nivel xenético.

Tapón de ata 10 cm de diámetro, amarelo laranxa, laranxa-amarelado, laranxa-amarrón ou marrón, con pequenas escamas marróns que cobren densamente a superficie do sombreiro no centro e desaparecen pouco a pouco cara aos bordos. O bordo da tapa está dobrado cara a dentro. A pata é da mesma cor que a gorra, e tamén está cuberta de pequenas escamas marróns, lixeiramente expandidas na base. As placas son amarela-laranxa ou laranxa, bifurcándose e descendendo ao longo do talo. A carne é laranxa, non cambia de cor no aire. O cheiro descríbese como inofensivo e parecido ao ozono, que lembra o cheiro dunha impresora láser que funciona. O sabor é inexpresivo.

Vive en bosques mixtos e de coníferas sobre todo tipo de residuos leñosos, desde tocos podridos ata lascas e serraduras. Posiblemente estendido en Europa, pero aínda non hai información suficiente. (Nota do autor: dado que esta especie crece nos mesmos lugares que o falso rebozuelo, podo dicir que persoalmente atopeime con el con moita menos frecuencia)

As esporas son elípticas, de paredes grosas, de 5–7 × 3–4 μm, dextrinoides (tinción de vermello-marrón co reactivo de Meltzer).

A estrutura da pel do gorro aseméllase ao corte de pelo cun "ourizo". As hifas da capa exterior sitúanse case paralelas entre si e perpendiculares á superficie da tapa, e estas hifas son de tres tipos: grosas, con paredes grosas e incoloras; filiforme; e con contido granular marrón dourado.

Do mesmo xeito que o falso chanterelle (Hygrophoropsis aurantiaca), o cogomelo considérase condicionalmente comestible, con baixas calidades nutricionais.

O falso chanterelle Hygrophoropsis aurantiaca distínguese pola ausencia de escamas marróns na gorra; esporas de paredes finas de 6.4–8.0 × 4.0–5.2 µm de tamaño; e a pel da gorra, formada por hifas, paralelas á súa superficie.

Deixe unha resposta