Psico: O meu fillo morde todo o tempo

Extracto dunha sesiĂłn de Benestar relatada por Anne-Laure Benattar, psicoterapeuta corporal. Con Zoe, unha nena de 7 anos que morde todo o tempo...

Zoe é unha nena encantadora e coqueta, bastante faladora, ruborizada cando se lle fai unha pregunta. A súa nai fálase de que Zoe, dende que entrou no CE1, levaba furtivamente moitos petiscos cando chegaba da escola.

O descifrado de Anne-Laure Benattar 

O desexo de comer todo o tempo adoita revelar algĂşn tipo de desequilibrio emocional, como compensar unha situaciĂłn ou unha mestura de emociĂłns.

A sesiĂłn con Louise, dirixida por Anne-Laure Benattar, psicoterapeuta corporal

Anne-Laure Benattar: GustarĂ­ame entender a Zoe, como Ă© o teu dĂ­a na escola e cando volves a casa.

Zoe: Na escola aplícome moito, escoito e intento participar e ás veces atópome que vai un pouco rápido, sobre todo se estou a charlar… despois síntome estresado e teño medo de non chegar. Cando chego á casa, probo, e despois sempre quero comer. Despois dun tempo síntome máis tranquilo, así que vai.

A.-LB: Se entendo ben, as cousas van un pouco rápido na clase, e ás veces charlas e despois pérdeste? Falaches co profesor sobre iso?

Zoe: Si, iso é todo... A profe díxome que non charlase, pero sempre vai moi rápido... así que cando me perdo falo e iso tranquilizame...

A.-LB: Ok, creo que a túa nai podería coñecer á profesora e explicarlle o que está a pasar para que te sintas máis relaxado na clase. E entón para a casa, quizais haxa algo máis para relaxarte cando chegues despois da merenda? Tes unha idea?

Zoe: Encántame debuxar, reláxame e ir ao ximnasio, estirarme, despois síntome mellor.

A.-LB: EntĂłn, cando chegues a casa, podes merendar un pouco e despois facer o teu ximnasio un tempo, os teus deberes, despois un debuxo... Que opinas?  

Zoe: É unha boa idea, nunca penso niso, pero aínda teño medo de pasar fame... Non tes outra cousa que ofrecerme?

A.-LB: Se, por suposto, quixera ofrecerche unha autoancoración máxica... Queres?

Zoe: Ai si! Encántame a maxia!

A.-LB: Arriba! Así que pecha os ollos, imaxínate facendo a túa actividade favorita, o ximnasio ou calquera outra cousa que che guste facer, e sente esa relaxación, esa alegría, esa paz dentro de ti. Estás alí?

Zoe: Si, de feito, bailo na miña clase de baile e teño a todo o mundo ao meu redor, séntome ben... Síntome moi lixeiro...

A.-LB: Cando te sentes moi ben, respiras profundamente para aumentar este benestar e fas un xesto coas mans por exemplo, para pechar un puño ou cruzar os dedos para manter esta sensación.

Zoe: Xa está, remato, poño a man no corazón. Séntese ben! Encántame o teu xogo de maxia!

A.-LB: Genial! Que bonito xesto! Pois sempre que o necesites, se estás estresado ou canso, ou se queres comer fóra das comidas, podes facer o teu xesto e sentir esta relaxación!

Zoe: Estou moi feliz! Grazas !

A.-LB: Así que claro, poderás combinar todos estes consellos e ver co profesor para poder seguir máis facilmente na clase para non estresarte demasiado!

Como axudar a un neno a deixar de merenda? Consellos de Anne-Laure Benattar

Verbalizar: É interesante comprobar cando comezou o síntoma e a situación que reflicte. En Zoe, a charla compensa e reforza a incomprensión na clase, creando un estrés que se libera a través da comida. As charlas adoitan asociarse cunha mala actitude, pero ás veces tamén son indicativos de aburrimento ou malentendidos.

Autoanclaxe Esta ferramenta de PNL é moi eficaz para recrear un estado de benestar nun momento de estrés.

Novos Hábitos : O cambio de hábitos para ter en conta as necesidades do neno permite liberar mecanismos de compensación. O ximnasio e o debuxo son excelentes ferramentas para aliviar o estrés, aínda que sexa por pouco tempo. Non dubides en consultar a un psicólogo ou un terapeuta se o síntoma persiste.

Truco : Un hábito leva un mínimo de 21 días para estar ben establecido. Animar ao teu fillo a que poña en marcha as súas ferramentas de benestar (actividades/autoancoraxe) durante un mes, para que se faga natural.

* Anne-Laure Benattar recibe a nenos, adolescentes e adultos na súa práctica “L'Espace Thérapie Zen”. www.therapie-zen.fr

Deixe unha resposta