Apoplexia

Apoplexia

A apoplexia hipofisaria ou hipofisaria é unha enfermidade rara pero grave. É unha emerxencia médica que require unha xestión adecuada.

Que é a apoplexia?

Definición

A apoplexia hipofisaria é un ataque cardíaco ou hemorraxia que ocorre nun adenoma hipofisario (un tumor endócrino benigno e non canceroso que se desenvolve a partir da glándula pituitaria do cerebro). En máis da metade dos casos, a apoplexia revela o adenoma que non deu ningún síntoma.

Causas 

As causas da apoplexia hipofisaria non se comprenden completamente. Os adenomas hipofisarios son tumores que sangran ou morren facilmente. A necrose pode deberse a un déficit de vascularización. 

Diagnóstico

A imaxe de urxencia (TC ou resonancia magnética) permite facer o diagnóstico mostrando un adenoma en proceso de necrose ou hemorraxia. Tamén se toman mostras de sangue urxentes. 

As persoas interesadas 

A apoplexia hipofisaria pode ocorrer a calquera idade, pero é máis común nos 3 anos. Os homes están un pouco máis afectados que as mulleres. A apoplexia hipofisaria afecta ao 2% das persoas con adenoma hipofisario. En máis de 3/XNUMX dos casos, os pacientes non recoñecen a existencia do seu adenoma antes da complicación aguda. 

Os factores de risco 

As persoas con adenoma hipofisario adoitan ter factores predispoñentes ou precipitantes: toma de certos fármacos, exames invasivos, patoloxías de alto risco (diabetes mellitus, exames anxiográficos, trastornos da coagulación, anticoagulación, proba de estimulación hipofisaria, radioterapia, embarazo, tratamento con bromocriptina, isórbide). , clorpromazina...)

Non obstante, a maioría dos accidentes cerebrovasculares ocorren sen un factor precipitante.

Síntomas de ictus

A apoplexia hipofisaria ou hipofisaria é unha combinación de varios síntomas, que poden aparecer durante horas ou días. 

Dores de cabeza 

Os dores de cabeza graves son o síntoma inicial. As dores de cabeza moradas están presentes en máis das tres cuartas partes dos casos. Pódense asociar con náuseas, vómitos, febre, trastornos da conciencia, conseguindo así a síndrome menínxea. 

Trastornos visuais 

En máis da metade dos casos de apoplexia hipofisaria, as alteracións visuais asócianse coa dor de cabeza. Trátase de alteracións do campo visual ou perda da agudeza visual. A máis común é a hemianopsia bitemporal (perda do campo visual lateral en lados opostos do campo visual). Tamén é frecuente a parálise oculomotora. 

Signos endócrinos 

A apoplexia hipofisaria adoita ir acompañada dunha insuficiencia hipofisaria aguda (hipopituitarismo) que non sempre é completa.

Tratamentos para a apoplexia hipofisaria

O manexo da apoplexia hipofisaria é multidisciplinar: oftalmólogos, neuroradiólogos, neurocirurxiáns e endocrinólogos. 

O tratamento da apoplexia é máis frecuentemente médico. Implícase a substitución hormonal para corrixir o déficit endocrinolóxico: terapia con corticoides, terapia con hormonas tiroideas. Unha reanimación hidroelectrolítica. 

A apoplexia pode ser obxecto dun tratamento neurocirúrxico. Trátase de descomprimir as estruturas locais e particularmente as vías ópticas. 

A terapia con corticoides é sistemática, tanto se a aoplexia é tratada neurocirurxicamente como se se supervisa sen cirurxía (especialmente en persoas sen trastornos do campo visual ou da agudeza visual e sen deterioro da conciencia). 

Cando a intervención é rápida, son posibles as recuperacións totais, mentres que en caso de atraso terapéutico pode haber cegueira permanente ou hemianopsia. 

Nos meses posteriores á apoplexia realízase unha revalorización da función hipofisaria, para ver se existen déficits hipofisarios permanentes.

Evitar a apoplexia

Realmente non é posible previr a apoplexia hipofisaria. Non obstante, non debe ignorar os signos que poden ser os dun adenoma hipofisario, en particular os trastornos visuais (os adenomas poden comprimir os nervios dos ollos). 

A escisión cirúrxica do adenoma evita outro episodio de apoplexia hipofisaria. (1)

(1) Arafah BM, Taylor HC, Salazar R., Saadi H., Selman WR Apoplexia dun adenoma hipofisario tras probas dinámicas con hormona liberadora de gonadotropina Am J Med 1989; 87: 103-105

Deixe unha resposta