DescriciĆ³n xeral da enfermidade
A difteria Ć© unha infecciĆ³n bacteriana antrĆ³pica aguda, que se caracteriza por unha inflamaciĆ³n fibrinosa e fenĆ³menos tĆ³xicos xerais no lugar da "entrada no corpo" do patĆ³xeno.
Variedades de difteria
- difteria nasal;
- crup de difteria;
- difteria farĆnxea;
- difteria da pel;
- forma conjuntival da difteria (difteria dos ollos);
- difteria anal-xenital;
- difteria da rexiĆ³n hioides, meixelas, beizos, lingua;
- difteria da larinxe.
As fases e os sĆntomas da difteria son vertidos dependendo do tipo de enfermidade. Por exemplo, con crup de difteria:
primeiro paso: ronquera da voz, tose Ɣspera "ladrida";
segunda etapa: afonĆa, respiraciĆ³n de āserradoā ruidosa, disnea inspiratoria;
terceira etapa: deficiencia de osĆxeno, axitaciĆ³n pronunciada, convertĆ©ndose en somnolencia ou coma, cianose, palidez da pel, taquicardia, suor frĆa, sĆntomas de insuficiencia vascular.
Alimentos Ćŗtiles para a difteria
Dependendo do tipo de enfermidade e do estado do paciente, utilĆzanse varias dietas terapĆ©uticas (con recomendaciĆ³ns xerais, recomĆ©ndase a tĆ”boa nĆŗmero 2 ou 10, para a difteria da larinxe e orofarinxe - tĆ”boa nĆŗmero 11, para a convalecencia - tĆ”boa nĆŗmero 15).
Cando se usa a dieta da tĆ”boa nĆŗmero 2, recomĆ©ndanse os seguintes produtos:
- pan de trigo de onte, galletas sen cocer e b rĆŗas;
- sopas con caldo de vexetais, caldo de carne ou peixe non concentrado, con purƩ de verduras, fideos e cereais finamente picados;
- sopa de repolo ou borscht de repolo fresco (se se toleran estes pratos);
- carne magra cocida ou cocida (sen tendĆ³ns, fascia, pel), chuletas ao vapor, lingua cocida;
- peixe magro cocido ou cocido;
- produtos lƔcteos (leite callado, kefir, queixo cottage (en pratos ou fresco en forma natural), nata e leite (engadido a bebidas e pratos), crema de leite, queixo;
- mingau (con excepciĆ³n da cebada perlada e o millo);
- vexetais (cenorias, patacas, cabaciƱas, remolacha, repolo) en forma de lanches, ensaladas;
- purĆ© de bagas e froitas maduras (mazĆ”s cocidas, laranxas, mandarinas, uvas sen pel, sandĆa);
- marmelada, toffee, marshmallow, azucre, marshmallow, mel, marmelada, marmelada.
Almorzo: mingau de leite de arroz, tortilla de vapor, cafƩ con leite, queixo.
Cea: caldo de cogomelos con cereais, purĆ© de patacas con lucioperca cocida, decocciĆ³n de farelo de trigo.
Tarde de merenda: xelea.
Cea: chuletas de carne frita sen empanizar, cacao, arroz con leite con salsa de froitas.
Antes de deitarse: leite callado.
Remedios populares para a difteria
Con difteria da larinxe:
- soluciĆ³n salina (1,5-2 culleres de tĆ© de sal nun vaso de auga morna) para o enxĆ”gĆ¼e frecuente da gorxa;
- vinagre enxĆ”gĆ¼e ou compresa (vinagre diluĆdo (tĆ”boa) en auga morna nunha proporciĆ³n de 1: 3);
- infusiĆ³n de calĆ©ndula (2 culleres de tĆ© de flores de calĆ©ndula nun vaso de auga fervendo, insista, ben envolto, durante 20 minutos, colar) Ćŗsase para facer gĆ”rgaras seis veces ao dĆa;
- unha compresa de mel (estender o mel no papel e pegar a un punto dolorido);
- decocĆ§Ć£o de eucalipto (1 cucharada de follas de eucalipto por 200 mililitros de auga) tomar 1 colher de sopa. culleres tres veces ao dĆa;
- zume de aloe enlatado ou fresco, tomar dĆŗas culleres de tĆ© tres veces ao dĆa media hora antes das comidas (para os nenos, reducir a dose a algunhas gotas dependendo da idade).
Alimentos perigosos e nocivos para a difteria
Na tĆ”boa nĆŗmero 2, Ć© necesario excluĆr da dieta alimentos como:
- produtos de fariƱa a partir de masa de follado e pastelerĆa, pan fresco;
- sopa de leite, feixĆ³ns e chĆcharos;
- carnes graxas, aves de curral (ganso, pato), peixes salgados, afumados e graxos, carnes afumadas, peixes e conservas;
- vexetais crus en conserva e non procesados, cebolas, picles, rabanetes, rabanetes, pepinos, pementos, cogomelos, allo;
- froitas crĆŗas, bagas Ć”speras;
- produtos de chocolate e nata.
AtenciĆ³n!
A administraciĆ³n non se fai responsable de ningĆŗn intento de usar a informaciĆ³n proporcionada e non garante que non lle prexudique persoalmente. Os materiais non se poden usar para prescribir o tratamento e facer un diagnĆ³stico. Consulte sempre ao seu mĆ©dico especialista.