Ei, grande! (Ola amigo!). Si ... hoxe é así como os adolescentes poden saudar uns aos outros. Pero como todas as palabras adolescentes, cando as fala un adulto, non soa igual. Para todas as xeracións, os seus códigos e a súa linguaxe. Non é necesario que os adultos intenten aprender, é precisamente para diferenciarse dos adultos aos que lles gusta usar estes termos, descoñecidos polo dicionario.

A adolescencia é un momento de transición e construción. É un momento de profunda rebelión contra as regras establecidas e a linguaxe non é unha excepción. Ás veces os pais preocúpanse de escoitar un idioma estranxeiro cando o seu adolescente fala cos seus amigos (os seus amigos, os seus amigos), pero verán axiña que este período pasará.

O adolescente usa as súas palabras intencionadamente escuras para que os adultos se destaquen dos seus "vellos". Así, teñen un dialecto secreto que lles permite separar a súa vida privada das súas relacións familiares. Non hai intromisión posible dos pais nos seus asuntos, como o seu cuarto, no que o mellor está revocado: sen entrada, no peor: unha caveira.

Como explica Laurent Danon-Boileau no seu artigo “A adolescencia, como funciona a lingua alí? », Esta linguaxe forma parte dunha nova identidade, que lle permite relacionarse coa súa xeración. Así, a música, as películas e as series destinadas a eles usan a mesma linguaxe. É por esta razón que a cantante Aya Nakamura tivo tanto éxito. Ela inventa e usa a súa linguaxe. Quen non sabe o seu título Djaja? Percorreu Francia. Do mesmo xeito que "Mets ta cagoule" de Michael Youn hai uns anos.

Para asimilar os novos códigos, tes que mergullarte en lugares onde podes escoitar aos adolescentes falar sen que se decaten. Como un infiltrado. Como aprender unha nova lingua, tes que escoitala para pronuncialo ben. Casas veciñais, canchas de baloncesto, saír do instituto ou da universidade, un oído que queda atrasado nos aniversarios ... E tamén a televisión, os programas, as aplicacións destinadas aos adolescentes dan unha boa visión das palabras esenciais para entender.

Sen rodar os ollos e ter a impresión de ter pasado o outro lado da barreira, a dos avós, debemos recoñecer que estas expresións requiren creatividade e unha interesante ximnasia intelectual para usalas.

Cando o adolescente usa estas palabras, mentres asimila correctamente as regras da lingua francesa, aprende a xogar coas palabras e os sons. Non esquezamos que os raperos son profesionais do xogo lingüístico. Gran corpo enfermo, Orelsan e moitos outros son virtuosos do fraseo no seu campo. Podemos utilizar os seus textos para traballar a dicción, a pronuncia, o ritmo, a puntuación. Quizais sexa máis motivador para os adolescentes que os clásicos.

Aquí tes algunhas expresións que, mentres escoitas a radio, pódense escoitar facilmente:

Bazarder: desfacerse de algo;

A gadji / a gadjo: unha moza ;

Ela é zinda : esta rapaza non ten nada para si, nin física nin mentalmente;

Y'a R : é a nada;

É cadrado : iso é fabuloso ! ;

 $Leva a vida : leva tempo, un sinal de impaciencia;

Segue a ser flexible, tranquila, baixa nun ton;

ou DD : venda polo miúdo;

Son un carro : Estou excesivamente reservado, o tempo está acabando;

Ten o swagg: ter estilo, estar ben vestido, estar ben vestido;

Ken: facer o amor.

O mellor e o máis divertido é preguntarlles directamente. Orgullosos de amosarlles aos adultos que por unha vez teñen un coñecemento que os seus "devanceiros" non teñen, os adolescentes prestaranse facilmente ao xogo de "iso significa o que". A comida tomada xunta pode ser unha oportunidade para rirse das expresións que cuestionan e para comparar coas vellas expresións que os pais empregaban á mesma idade. Os adolescentes entón séntense escoitados e poden darse conta de que os seus pais tamén eran "novos".

Pero non fai falta falar coma eles. Usar algunhas expresións de tantas para facelos rir pode unirse, como un estranxeiro que intenta falar a lingua do país sempre é bo. Pero entón, o adulto debe tomar os seus propios códigos porque non pertence a esta xeración e a el correspóndelle manter as regras clásicas da lingua francesa.