A modestia é a clave do benestar mental?

Vivimos nun ambiente competitivo: se queres conseguir algo, declárate, demostra que es mellor que os demais. Queres ser considerado? Defende os teus dereitos. A modestia hoxe non se honra. Algúns mesmo o ven como un sinal de debilidade. O psicoanalista Gerald Schonewulf está seguro de que empuxamos innecesariamente esta calidade nas últimas filas.

Os filósofos e poetas antigos eran ben conscientes da importancia da modestia. Sócrates valorou a todos os sabios famosos do seu tempo e concluíu que era o máis sabio de todos, porque «sabe que non sabe nada». Sobre un sabio famoso, Sócrates dixo: "Cre que sabe o que realmente non sabe, mentres que eu entendo ben a miña propia ignorancia".

"Viaxei moito e vin moito, pero ata agora non coñecín unha persoa que puidese condenarse con xustiza", dixo Confucio. "Pero o principal: sé fiel a ti mesmo / Entón, como a noite segue ao día, / Non traizoarás aos demais", escribiu Shakespeare en Hamlet (traducido por ML Lozinsky). Estas citas subliñan o importante que é para o noso benestar mental poder avaliarnos obxectivamente (e isto é imposible sen modestia).

Isto está apoiado por un estudo recente de Toni Antonucci e tres colegas da Universidade de Michigan. Os investigadores descubriron que a modestia é especialmente importante para construír relacións exitosas.

A humildade axuda a atopar os compromisos necesarios para resolver os problemas que xurdan.

No estudo participaron 284 parellas de Detroit, ás que se lles pediu que contestasen preguntas como: “Que modesto es?”, “Que modesto é a túa parella?”, “Cres que podes perdoar a unha parella se che fai ferir ou ofender. ti?» As respostas axudaron aos investigadores a aprender máis sobre a relación entre a modestia e o perdón.

“Descubrimos que aqueles que consideraban á súa parella unha persoa modesta estaban máis dispostos a perdoalo pola ofensa. Pola contra, se o compañeiro era arrogante e non admitía os seus erros, era perdoado con moita retranca", escriben os autores do estudo.

Por desgraza, a modestia non se valora o suficiente na sociedade actual. Poucas veces falamos de autoestima obxectiva e de tolerancia ás opinións dos demais. Pola contra, seguimos repetindo a importancia da autoconfianza e da loita polos teus dereitos.

No meu traballo coas parellas, notei que moitas veces o principal obstáculo para a terapia é a falta de vontade de ambos os socios para admitir que están equivocados. Canto máis arrogante sexa unha persoa, máis probable será que estea seguro de que só el ten razón e que todos os demais estean equivocados. Tal persoa normalmente non está preparada para perdoar a un compañeiro, porque nunca admitirá os seus propios erros e, polo tanto, é igual de intolerante cos estraños.

As persoas arrogantes e arrogantes adoitan crer que a súa relixión, partido político ou nación é superior a todas as demais. A súa insistente necesidade de estar sempre e en todo correcto leva inevitablemente a conflitos, tanto interpersoais como interculturais. A modestia, en cambio, non provoca conflitos, senón que, pola contra, fomenta a cooperación e a asistencia mutua. Como a soberbia provoca a soberbia recíproca, a modestia a maioría das veces provoca a modestia recíproca, leva a un diálogo construtivo, a comprensión mutua e a paz.

En resumo: a modestia saudable (que non debe confundirse coa auto-abaixa neurótica) axúdache a mirarte de forma realista a ti mesmo e aos demais. Para avaliar correctamente o mundo que nos rodea e o noso papel nel, é necesario percibir adecuadamente a realidade. A modestia axuda a atopar os compromisos necesarios para resolver os problemas que xurdan. Polo tanto, a modestia saudable é a clave para unha autoestima saudable.

A historia móstranos que a soberbia e a soberbia impediron que moitas culturas e pobos cambiaran cando o cambio era necesario para sobrevivir. Tanto a Antiga Grecia como Roma comezaron a decaer a medida que se facían cada vez máis orgullosos e arrogantes, esquecendo o valor da modestia. "O orgullo vai antes da destrución, a arrogancia vai antes dunha caída", di a Biblia. Podemos (tanto os individuos como a sociedade no seu conxunto) darnos conta de novo do importante que é a modestia?


Fonte: blogs.psychcentral.com

Deixe unha resposta