Contidos
O remuíño do mundo moderno está impreso no noso comportamento e condición: apresurámonos, axitámonos, cansámonos, irritámonos. E pouca xente asociará estes síntomas a trastornos do sistema endócrino. E as enfermidades da tiroide ocupan o segundo lugar nunha serie de patoloxías, cuxo aumento é do 5% ao ano segundo a OMS. Ao contrario das ideas, a enfermidade non se produce só por falta de iodo no corpo, polo que a automedicación con medicamentos que conteñen iodo non só é ineficaz, senón tamén prexudicial. O endocrinólogo só pode establecer o diagnóstico correcto sobre a base dun exame, unha análise de síntomas e os resultados das probas de laboratorio.
Diagnóstico de enfermidades da tiroide
O perigo das enfermidades da tiroide está en atribuír síntomas á vida cotiá e ignoralos ata que aparezan desordes estruturais, visibles para os ollos. Ás veces as persoas aprenden sobre a enfermidade por accidente, doando sangue por hormonas.
Se sospeita dunha enfermidade da tiroide, prescríbese unha análise de sangue para o contido de TSH (hormona estimulante da tiroide), T3 (triiodotironina) e T4 (tiroxina). Ademais das probas, examinan o aspecto (o estado das uñas, o pelo, a pel nos cóbados), entrevistan e observan o comportamento do paciente.
Posibles preguntas dun endocrinólogo
xeral:
- estabas mellorando ultimamente;
- houbo cambios na presión arterial;
- notaches un aumento da transpiración;
- con que estabas enfermo nun futuro próximo e con que te trataron;
- houbo cambios nas sensacións gustativas;
- cóntanos o teu estado emocional xeral: como reacciones ante fracasos, éxito, etc .;
- tes dores de cabeza, cantas veces;
- ¿reaccionas aos cambios do tempo?
para homes:
- houbo unha diminución da potencia recentemente?
mulleres:
- como cambiou o ciclo menstrual: a abundancia de secrecións, dor, frecuencia.
En caso de probas desfavorables, a detección dun complexo de síntomas característicos, a presenza de focas, un aumento do tamaño da glándula, prescríbense diagnósticos de hardware: ultrasóns ou raios X. En casos controvertidos, realízase unha biopsia de tecido. Hai dous tipos de trastornos da tiroide: funcionais e estruturais. O tratamento elíxese en función do diagnóstico, a dosificación de medicamentos selecciónase en función dos estudos sobre o fondo hormonal.
Trastornos funcionais da glándula tireóide
Os trastornos funcionais da glándula tireóide inclúen hipotiroidismo (produción insuficiente de hormonas) e tirotoxicosis (produción excesiva de hormonas).
Hipotiroidismo: síntomas, tratamento
Os síntomas do hipotiroidismo adoitan disfrazarse doutras condicións: depresión, trastornos menstruais, letargo. Isto dificulta o contacto oportuno co especialista adecuado e o diagnóstico correcto. Entre os signos característicos do hipotiroidismo están:
- perda de cabelo, fraxilidade e torpeza,
- sequedad da pel da cara e certas áreas da pel,
- rendemento reducido, debilidade, fatiga rápida (que a miúdo se toma por preguiza normal),
- deterioro da memoria, atención,
- membros fríos e fríos.
Cando se diagnostica o hipotiroidismo, prescríbese unha terapia de substitución hormonal, deseñada para suplir a falta de produción das súas propias hormonas tiroideas. Tales drogas tómanse de por vida cun aumento gradual da dosificación.
Tirotoxicosis: síntomas, tratamento
Un aumento persistente das hormonas tiroideas no sangue chámase tirotoxicosis. Conduce aos seguintes síntomas:
- maior irritabilidade,
- trastornos do sono,
- sudoración constante,
- perda de peso,
- un lixeiro aumento da temperatura (que quizais nin sequera notes),
- arritmias cardíacas.
Cando a tirotoxicosis prescribe medicamentos que bloquean a produción de hormonas-tirostáticas. Para conseguir o equilibrio hormonal desexado, alternanse cursos de tirostáticos coa terapia de substitución hormonal.
Trastornos estruturais da glándula tireóide
Os trastornos estruturais da glándula tireóide inclúen adenoma, quistes, formacións nodulares. Síntomas: aumento visual de tamaño, compactación na palpación, formación de bocio. Nas fases iniciais prescríbese a medicación, en casos complexos: cirurxía seguida de TRH.